: I J ' " E

Mîr xewêda fişe-fîşe,
Xewna wî kumreşî nine,
Ew xewneke din divine. . .
KARVANÊ ŞEŞA
"Sive tê, divên, û xêrjî pêra". . .
Xêr tê, lê feqet, çika ji kêra?
Rêncbera "kîsî" kerê xwe kirin,
Xerîva qesta derê xwe kirin,
Karvançiya ço kir,
Cotkariya ho kir,
Lê mîr wek elkê derzî pêsîrê
Melûl rûnişt ser text û tivdîrê.
Birûk wî hêl bûye nolî xençelê,
Çevê melûlva hatye metelê.
Oh, wê brûyêva, wekî hilbirye,
Qe serê çendik-çend merya biriye.
Ew destêd wîye ser her destara,
Ku hev xaryane nolî destara,
Çend serêd "serhişk", "qafêd qalmesî''
Hêrane weke genimê wezî.
Lê îro dîlê bext û qederê
Bûye hewcekarê dîlêd xwe berê:
- Alimêd siyanet,- ewî xeberda,-
Bîn bereketbin, çara kul-derda.
Babet bû, wekî roja axînê
Hûn li padişê xwe col bûna şînê. . .
Lê palûtê kal, ku natye xarê,
Gotî berkevin hûn wek xişmarê.
Rayê Ezîrîs, şêst salî pêda
Sî bûm di serê Şerq û Şamêda.
223