: I J ' " E

Û min kir-nekir, ev kul û kovan-
Hevsûdya îsan ji dil derneket...
Tuyê wê geryayî, pîngê te maşyan,
Nêçîr bû asax, nêçîr ber neket.
Hey bimbareko! Tu pîrê xwe kî! . . .
Ger ya min dikî,
Were, bese em xar û hevraz bin
Wa li wî erdî, ha li vî erdî-
Were min bixwe, û em xilaz bin-
Tu ji wî derdî, ez jî vî derdî. . .
***
Heta sivê xirta-xirta kêrê bû:
Hê zarîna berxikê li jêrê bû:
Qey bû kabûs û hate ser pişta min,
Kêra bêwa xirpişî tenişta min.
Min xweşivand dil heyanî kezevê,
Xew teqisî heta destê vê sivê.
Vêsê rabûm, bavê min hat lihêrê,
Min nihêrî çevê guman û xêrê.
Lê gava dî meşetê min hêrs û tel,
Axîn hatê û wa pirsî- şaş metel:
- Lawo, axir dûh şerjêkir min qurban,
Iro tera qet nebû tu dû- derman?
KUREMINRA
Car-carna têm melûl, dilxor û mirûzim,
Lawo, kerba binê lingê te radimûsim...
Şaş nemîne, berxikê min. . . êh, kî zane. .
Dinê heye kaşkişika dest îsane:
Dive rokê Kurdistana mezin vebe,
Bavkê teyî hisret dilda lê tunebe...
Bira hingê lingê te bi hisreta min
Bigere nav ax - topraxa cimeta min...
40