: I J ' " E

Go:-Ya bînaya çevayî sertac!
Te seh kir "Dua" qûlê xweyî baş?
- Belê, min seh kir, nefsa xezebê,
Qûlê minî qenc zef rastjî dibê. . .
Awa , şagirtê zênî şereza
Rast dike şaşya dersdarê herzan.
Te usa li min kir sibir-kubir,
Wekî rûyê teda min jî xwe şaş kir,
Û qûlê xweyî cinetê hêje
Avîte nava wî halê doje. . .
Here, bidêda ji berê zeftir.
Û cin vekişya, diha dey nekir. . .
***
Helala Hubo heyf û dilovan
Nav zembîlêda Hubik digerand.
-Ax,-wî got,- bîna nanê teze tê. . .
Gidiyê, tu bidî xatirê Xwedê,
Ca min dayne vir, here malika han,
Belkî ji minra tînî parî nan.
Jina berbihêr ha-hanga li wir
Çiqilê darêva zembîl darda kir,
Banzda wê malê, heta vegerya,
Dît, zembîl tune, xwe xist û girya:
-Gidîno,-wê got,- mêrkê min kê bir?
Lê hew nihêrî sekinîne wir
Hubek na - sê Hub bi bengizê berê,
Bi wê bejn-balê, bi wê beşerê...
- Evdê,-yekî got,- ji me hersêka
Yek mêrê teye, binhêre çika
Hergê te nas kir, helalbe li te,
Yan hergê ku na, îda terk bide. . .
Heyfa Hub zefi li jinê dihat-
Ewê helala xwey bext û biat.
Tirsiya go: "Dive tê dernexe rast". . .
291