: I J ' " E

Li deştêd me, çiyayêd bilind,
Min ku pêşya berxa berda,
Bela dibûn mêrg û erda,
Xwe didane berpalêd çiya,
Diçêrpandin gul û gîha...
Lê carna jî li wan erda
Min ku pêşî zef berdida,
Berxê mine nes direvyan
Diketin ciyê qorix û ziyan.
***
Elegeza min mîna deveke bêhed, bargiran
Bê tog û dizgîn wê xwera îx bûye bi qurn û dewran,
Herdu heçêd wê mîna gurmikê pişta vê devê
Kawik û kubar dûrva dixwênin rojê û şevê.
Û gul-gîhê wê mîna terr-xurcê pişta devê bar,
Bi hezar terzî, hezar awazî daketine xar.
***
Şeva Xidirnebiye, û çiqas jî derew,
Kêfa min jî vebye vê derewa bedew.
Min pêçaye ser-guh, derketime derva:
Qey ezmanê sayî arîka xên-mêne,
Siteyrikê lê dayî nexşê arin, lêne.
Hîv "kuleka" "xaniye" li jor ewê tangê
Û penc jorda aniye mîna dolîdangê...
Ezê bikevmêda, xwe bikilêm dilbarî,
Paşê nav berfêda razêm totikxarî...
Xewnêda tî-mest bim, bihara reng-rengî
Tas av bide dest min mîna qîza bengî.
24