: I J ' " E

Sur û suhbeta emir xêlekê
Ditifiqîne ser rûyê qîzan.
Jinêd jêhatî, mêrêd hurmetê
Rêz-rêz rûdinên kafkelijî,
Lempê tokê wek hurmiyê cinetê
Dadiliqin ser textê tijî.
Dûr didefîne bîna bîvoka,
Buxza etrana davê firnê,
Çingîniya tasa, belg û birqoka
Dihele nava sewita zurnê. . .
Zurneçî, qey bê "Dêlû -Dewrêşev
Lêdixe, pêra xwe xar dike,
Gepa radihêle, miqam digvêşe,
Ku sêrek delal diyar bike.
Û va, çawa ewrekî tenik
Hêdî veçixe li gêdûkê,
Xêlî vedikşe, wek royê ronik
Ter ditifiqe dêmê bûkê.
Û bala gişka wek gulbaxana
Hanga dizvire ber bi walî.
Sor dibe dêmê xilfina xama
Mîna katekî di sersalê. . .
Zeva hêbeta xwe dixurdile,
Nizane çibike dilikjendî,
Dora govendê lez difitile,
Dezmalê dide sergovendî...
Sergovendî ji kêfa xwera
Qey difirîne kewek kedî.
Mêr hev qûrtînin nolî sîmira,
Kewkî dimeşin qîz-bûk hêdî.
Hesavê perr û dûçikê tawisa
Şên dişûşilin dêrêd kove,
Ax, xwezil bivin babeşîn wisa
Li dilêd germe nolî sove. . .
Zûkîn-zimîna qeydê "Zûloye",
84