: I J ' " E

Lê bê tifaq bin, ji hevdu dûr bin,
Nola van çirpiya wê bişkên, hûrbin...
- Eferim, lawo. . .Bêje, Bedîlê,
Tê li vî şertî bikî çi qîlê?
- Ewjî şîrete,-xanimê gotê,
Û mêrra dewkir wek melkemotê:
-Te şîret kirye. . . bi wê şîretê
Li ber kurêd min tînî xîretê?
. . .Ezê vê derbê qewlekî daynim. . .
Mêr go:- Keremke, dayne, ezbeynim.
Ewê yek mirîşk da dest ewleda:
- Bivin, serjêkin cîkî xewleda. . .
Cîkî usayî xalî xewlebe,
Wekî ku Xwedê haj pê tunebe. . .
Û birin: yekî-qulçê tewlêda,
Yê din serjê kir kuncê hewliyêda,
Yekî serjêkir li bin siya tarê,
Yê din "xewle kir" di bin sakarê. . .
Lê Ûsiv, binhêr, qey bêjî qesta,
Hat û sekinî-mirîşk di destda. . .
- Hi, lawo, çima te serjê nekir?
Tunebû tu ciyê bi semt û seqir?
Ûsiv go:-Yabo, Bedîlê, yadê,
Çi cî wê hebe li rû hewatê,
Wekî ku Xwedê lê ne guhdarbe,
Herge îsafa meriv hişyarbe. . .
Bedîl bozxûn bû, îdî dey nekir,
Vekişya, diha hucet xwey nekir.
Vekişya, feqet, bi wê hesavê,
Çawa mer vekişe, wekî xwe bavê. . .
202