: I J ' " E

Hey diewtyan sehêd şikber,
(Reşît hingê dikir fîtîn),
Careke din dihatin ser
Tolana xwe ditebitîn.
îsa dikşand cixara xwe:
Miştika xwe dirêj, darîn,
Û hildabû şivdara xwe
Tûş dikire steyrkê ezmîn:
"Ewa hana - Pêwr- mêzîne,
Ewa hana - Isteyrka çûr,
Ewa hana - Mem û Zîne,
Eva dinê - Leyl û Mecrûm.
Ewa han, ku diçilvile,
Ew ya Qrixêye hemîn,
Ewa rexda-steyrika xûle,
Lê gelo ka siteyrika min?
Dengê wîyî awakî xweş,
Qey dûr diçû hêdî - hêdî,
Û min, steyrka apoye geş
Xewna xwede zêrînda dî.
ÇÎYA-BANÎ
Çivîkara firî qulbê,
Kir çîveçîv xewna min xas,
Hev ket erşê ezmîn, tu bê,
Wek zengilê zîv û almas.
Perda şevê nerm vekişya,
Qulbê gulda bi kesk û zer,
Qey dadabûn li pişta çiya
Kûrmeke hed - hesava der.
Hêlipîtka davît ezmîn,
Wek gulavdûn, qeytanê zêr,
Dor daminê ezmînî şîn,
Şaxvedidan kevan û kêr.
253