: I J ' " E

Heft roja ewan kêf dikir xemsiz,
Lê roja heyşta bavê xwedêtirs
Deh nêriyê kever ber çiyayê Mefê
Dikizirand ser textê telefê,
Wekî lawêd wî cahile kêfxweş,
Hergê gotibin xebereke feş,
Xaliq bi xûna wan deh qurbana
Afûke zimanzêrifîya wana. . .
Roja sicûdê mêr û milyaket
Civyan dîwana xaliqe qudiret,
Cin jî tevî wan sekinî serqot.
-Tu ji ku têyî?-rebîjêra got.
-Ji diniya bende,-cin gote rebî,-
Digeryam xwera nav evdê sebî. . .
-Qe çawane Hub-qûlê minî baş?
-Dua te dike bi qurban û maş. . .
Wê çira neke? Destê teyî nûr
Li dora mal û milkê wî bûye sûr.
Te ne hêvişandye, dayêda her tişt,
Dinyalik ber wî te kirye buhuşt:
Bêxem, bînfire xwera kêf dike,
îda wê çira dua te neke?...
Ca hela, kanê, ya xaliqê min,
Çi ku te dayê, jê bistîn car din,
Çika qûlê te
Xwenade rûyê te...
-Here,- xaliq got,- mal bi destî te,
Lê her degmîşî emirê wî nebe. . .
***
Li mal-oda xwe bedew, bîncinet
Hub axa xwera rûniştî rehet,
Tev helala xwe qawe vedixar
Û qise dikir dînc û bextewar. . .
Nişkêva mîna pêlasûke gur
Xulamekî wî dakuta hundur:
284