: I J ' " E

Va "arvanê" hanî hizêmet.
Tijî bi kevirê derd û telayê,
O, min çiqa ji dinyayê fem kir-
Aqas derd û kul, telayî tem kif .
***
Rojêd emirê min darêkirin çûn.
Derd û nexweşî dilê min dicûn.
Tu heseke ron, tu gulanek geş
Naşxulin kûra dilê min nexweş,
Xêncî vî kirrî, vê kîna kinyat,
Wekî min şaristaniyê usa kir eynat:
Him rûyê wê birqok, beşervehatî,
Him hundurê wê kîn û keretî.
Ax, min xumara emirda da der,
Wekî gund guhart bi jera şeher:
Xulîna cewa, kalîna keriya
Da qire-vira maşîna, meriya.
Şîrqîna baskê refê teyr û tûya
Da destlevdana van diz û duriya.
Na, xêr, çiqas jî poêt bim û pêş-
Nebûme boy vê dewira beravêj.
Mitala minda zûda geş vetê
Xulîn-xuşînek cewek cinetê,
Koxekî bin erd li guhê gunda,
Kevanîke heyf di gura minda.
Axilekî kerma, du bizin, du mî,
Kereke avaş, xurcek ecemî. . .
Û merem dikim ez bi kel û kirr-
Li ber derê min hebe sekî dirr:
Ku hergê bên "dil-ced", min bibin zerre
"Şayîrhizêd" me cesûse-durû,
170