: I J ' " E

Naziya dike cewka cinet bi deng-seda bûktiyêye sist
Li ber guhê kesma kevzîn dike pîrqîn û piste-pist.
Rêncber birra didin mexel ser gola gund, û bîna pêz
Tev bîn-buxsa pûngêye ter ser dil dibe melhem-melês.
Tac qot dike ser roavê tacwergirê şemsê porzêr,
Neqevada kurk rûdinên sî wek teyrê qudretê sêr.
U zer dike ewirê qulbê wek wê perda pencera te,
Ku pişva wek şeng û şepal birq dide nûr-nedera te.
Dilêm teyrkî hildifire wextê hiltê pêşa perdê,
U bengizê te, sitaxulla, bi şewqa şems berva dertê...
Qelbê minda birq vedide dîndara te herro-herşev,
Pismamin em, feqet bile silavê jî em nadin hev. . .
Bi deb-dêşa kasta bilind te wergirtiyê moda paşîn,
Navmala we-biha birqok, ber derê we avtomaşîn. . .
Ax, ez çawa merem dikim defdim bi deng, dewa xûnê-
Norme-formê şaristaniyê, kese bêjim te xatûnê:
"Biliv herin bal xûşkê te: gul-sosinê tere terxel,
Tera bistirêm hisreta xwe ber kalîna pezê mexel...
Zûda xwera mital dikim - hergê dengê kalîna pêz
Bende xwera têkira miqam dewsa caza harbûyî hêrs,
Dewsa kînoşikilê şera û cesûsya ji eyba der,
Nîşan dana tebyeta rû-barê dinê nûr û neder,
Dibe wekî dinyayêra avek hinek zelal bibya,
Meqseda minra jî xwe rêke rast û reheh vebya...
Biliv wira, ezîza min, ku zinar siyê davên keviya,
Ça pîrkê me pêşê dêra raxistine di bin neviya"...
***
Çiqa dibhurim rex vê malêra,
Dibînim ewan zulfê ji zêra,
Wekî dibriqinji qelşa perdê
Ça şewqa şemsê ewirê sivêra. . .
157