: I J ' " E

Ewe-k jêra dibên Celil,
Pêştirî wî li vê dinê
Tunê kesê min rebenê...
Ew bêsûce, ew bê gune...
Tî wî tevî şera tune. . .
Ber dewleta Alî - Osman
Nekirye tu dew û duan. . .
Bidî xatirê navê Xwedê,
Ewî berde, bera ew bê,
Çika jinka xwe rûreşra
Qe çi gilî - gotina dibê.
Lê, ax, dibên, ew kuştine.
Canya wîye can hiştine
Nava berfê, serm û surê...
La jin korê, jin porkurê. . .
Dinya çawa hat guhastin.
Wê guldida mala bavê,
Wextê ew Celîlra xwestin,
Wextê xwerin şîraniyê wê.
Şîma gişka bû ew ese. . .
Kulîlka Pampêye pêşin.
Dergîstiyê wê terî - teze
Dibiriqî wek gul û sosin.
Naha xwera xortê keleş
Dirize ser axa Qersê. . .
Evjî nolî pûştek rûreş
Ketye evê hal û hebsê.
Amin nabe, rûyê wê nagre
Car din here mala bavê
Û ew digrî, dikewgire,
Kesekîra tişkî navê.
Û ça caba hêsirê wê,
Çawa sûdek ekis - etav,
Digujgujin ber guhê wê
Ew xeberê xûşkê xerav.
"Megrî, megrî, qe tu megrî,
Xwe navêje tu agirî. . .
312