: I J ' " E

Bihêl, ka bi çi rê- meniyê
Rûyê xwe didim evê teniyê.
Zivistanê "tevn û teşî"
Daxistye dor mal û mezil
Û têl bi têl, tejî-tejî
Lev dihûne bera xwe çîl.
Dihîr-hîre bayê kihêl,
Birye beza vê kêvrîşkê,
Mala bavê, ji bona mêr,
Xûşk bûye xwezgînya xûşkê.
Dibê: - Feleka xûşka min
Kul di nava navê xwe kir. . .
Me - mezinê wê, jî hemîn
Rêka pakî ber venekir.
Me girt û da Xeligeniyê,
(Xelo nedibû midasa wê),
Bi şer-şûra lê hat menyê
Reş kir bext û mirazê wê. . .
Kurap wekî me bû neyar,
Xelqê bibe xerxwezê me?
Xelqê hevsûdî çevnebar
Ancax gliya li hev dayne. . .
Diteqyanji min û malê,
Otaxa min û akûşkê.
îja diketin wê qalê-
"Xûşk çima tê mala xûşkê?". . .
Lo bera bê hema ser min. . .
Ser çevê min, lingê xûşkê. . .
Hemaji eynata dijmin
Xwera xweykim wek dergûşkê.
Êmê keda min xelq dixwe,
Bera xûşka min bê, bixwe.
Êmê xweykim zara xelqê,
303