You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
30<br />
A vendre, staat er in groezelig witsel op de ruit van de deur<br />
gekalkt. Aan de letters hangen opgedroogde druppels; eronder<br />
in slordige cijfers een telefoonnummer. De metalen luiken<br />
voor de ramen zijn gesloten. Bovenin staat een luik<br />
halfopen en ontbreekt de ruit. Een houtduif vliegt met een<br />
strootje in zijn snavel naar binnen. Even later steekt-ie zijn<br />
kopje uit het venster, houdt hem scheef, blikt even naar links<br />
en naar rechts en fladdert weg op zoek naar nieuw nestmateriaal.<br />
Aan de overkant schuift een vrouwtje gebogen langs.<br />
Uit haar boodschappennetje steekt een stokbrood.<br />
Het hotel, annex restaurant, staat aan een kruising in het<br />
dorp. Er komt een rood Renault-4tje aangereden, de bestuurder<br />
houdt gas in, remt, kijkt en rijdt weer door in de richting<br />
van Boussac. De wegwijzer die aan de voet van het hotel<br />
staat, geeft elf kilometer aan. Een vaalbleke donkerrode<br />
tabakskegel hangt aan de gevel. Het glas van het uithangbord<br />
met het biermerk Kronenbourg is gebarsten, eronder staat in<br />
verbleekte letters La Croix Blanche.<br />
Binnen aan de toog staan drie mannen. Erachter schenkt<br />
iemand de lege glazen opnieuw vol. Daglicht dringt in smalle<br />
<strong>Lava</strong> <strong>13.1</strong><br />
La Croix Blanche<br />
Méland Langeveld<br />
repen door de luiken naar binnen. De stoeltjes staan omgedraaid<br />
op de tafels en de biljarttafel is met een donkerbruin<br />
zeil afgedekt, een laag stof heeft zich er flink opgehoopt.<br />
De mannen nippen gezamenlijk aan hun glazen en kijken<br />
zwijgzaam voor zich uit.<br />
‘Kom we nemen er nog ene,’ verzucht Dominique. ‘Nog ene<br />
op de toekomst, veel zal die ons niet meer brengen, maar<br />
toch...’<br />
Jean-Paul schudt zijn hoofd, draait zich om en kijkt naar de<br />
flessen drank die omgekeerd boven hem hangen. Ze zijn<br />
bijna allemaal leeg.<br />
‘Zal onze tijd nog wel uitzitten, santé,’ roept Pierre uit.<br />
Iemand rommelt aan de deurklink. De mannen draaien hun<br />
hoofden in de richting van de deur. Het grijze velours gordijn<br />
is half toegeschoven en hangt deels van de rail. Jean-Paul<br />
komt achter de toog vandaan en loopt naar de entree. Hij<br />
schuift het gordijn opzij en kijkt door de ruit. Het is mevrouw<br />
Colombier die staat te zwaaien. Hij draait de sleutel om en<br />
opent de deur.<br />
‘Sinds wanneer ben je gesloten? Ik heb zin in een bak koffie.
Change language