Lava 13.1 - binnenwerk.indd - CWI

Madeleine Morès
Nina Oeghoede
Mme Morès knoopte haar winterjas dicht, aaide de kater en
stapte naar buiten. In het winderige bushok maakte ze een
denkbeeldig lijstje van wat ze die middag moest doen:
schoenmaker, slager, stomerij. Stomerij! Zo vlug als haar leeftijd
het deze dagen toeliet, stommelde ze terug naar binnen.
Zenuwachtig scharrelde ze door de bovenste keukenlade.
Blauw, blauw, aha... Of nee, bibliotheekbonnen waren tegenwoordig
ook al blauw. Blauw. Blauw. Ze tuurde naar de kleine
lettertjes: blouson, mantel, blauw – ja, dat moest het zijn.
Ze knoopte... Of nee, haar jas was dicht. Ze aaide de kater en
stapte naar buiten. In het winderige bushok repeteerde ze wat
ze die middag moest doen: schoenmaker, slager, stomerij.
Mme Morès had altijd een ordelijke natuur gehad. Ze hield
van zaken op vaste plaatsen, van duidelijk gemaakte afspraken
en van bezoek dat belde voor het langskwam. De bus trok
op. Ze zwalkte. Niemand stond recht. Ze klemde haar handtas
tegen zich aan en greep angstig naar de metalen stang.
In gedachten telde ze de haltes. Ze was vaak angstig deze
dagen. De wereld scheen haar vijandig toe. Het was alsof het
leven haar langzaam maar zeker ontglipte. Alsof de gedachten
die zij krampachtig trachtte vast te houden zich treiterend
verstopten in haar hoofd. Schoenmaker, slager, gemeentehuis.
Eerst maar naar het gemeenthuis.
Mme Morès was klein, de gemeentelijke informatiebalie
hoog. Een blond meisje zat driftig te stempelen. Mme Morès
kuchtte.
‘Ah, neem me niet kwalijk. Hoe kan ik u helpen?’
‘Identiteitsbewijzen,’ bromde een stem.
Een donkere jongen van een jaar of twintig met een
schreeuwende walkman op zijn hoofd, was ongemerkt voor
Mme Morès komen staan.
‘Dit formulier leesbaar invullen. Naam, adres, handtekening.
Dan derde verdieping rechts, wachtzaal A 308.’
Het meisje stempelde verder. Mme Morès kuchtte opnieuw.
‘Goedmorgen mevrouwtje! Ik had u niet gezien. Hoe kan ik
u helpen?’
‘Dag juffrouw, ik kom mijn nieuwe paspoort ophalen,’ zei
Mme Morès. ‘Ik heb twee weken geleden de aanvraag ingediend
en die meneer zei dat...’
‘Naam?’
‘Mijnheer de Bruijne als ik mij goed...’
‘Nee, mevrouwtje UW naam.’
‘Mme Morès,’ zei Mme Morès.
Het meisje staarde haar onbegrijpend over de hoge balie
aan.
‘Mevrouw, ik vraag u naar uw naam.’ Ze articuleerde denigrerend.
‘Hoe... heet... u.’
‘Ma-de-lei-ne Mo-rès,’ zei Mme Morès even denigrerend.
‘Ik... ben... niet... doof.’
‘Het moet niet veel gekker worden,’ zuchtte het meisje.
‘Rechtdoor ziet u de lift, derde verdieping rechts, wachtzaal
A 308. Nummertje trekken, de opvolging gebeurt niet in
Lava 13.1
53