Download het volledig rapport - KCE

KCE Reports 148A Osteopathie en Chiropraxie v
Gebruik: vooral voor klachten met betrekking tot het spier- en skeletstelsel
In 2009 had 7% van de ondervraagde personen (telefonische enquête) een osteopaat
geraadpleegd in de loop van de laatste 12 maanden, en 2% een chiropractor. Ze
verwerpen meestal de conventionele geneeskunde niet, maar doen eerder een beroep
op deze twee praktijktypes in het kader van een aanvullende behandeling, voornamelijk
op basis van mond-tot-mond reclame
Naast volwassenen, die meestal een beroep doen op de osteopaat of de chiropractor
voor klachten van het spier- en skeletstelsel, behandelen de osteopaten, volgens de
praktijkbeoefenaars die online werden ondervraagd, ook baby’s voor problemen met
gastro-oesofageale reflux of huilbaby’s.
De telefonisch geraadpleegde gebruikers hebben vertrouwen in hun niet-conventionele
therapeut (89%) en zijn tevreden over de verstrekte zorgen (88%).
Uit gesprekken met de gebruikers blijkt dat het onderscheid tussen beide disciplines
eerder vaag is. Bovendien blijkt dat de patiënten slecht op de hoogte zijn van de
opleiding die de door hen geraadpleegde therapeut gekregen heeft. volgens de
telefonische enquête vermeldt 44% van de gebruikers van de osteopathie dat ze een
arts geraadpleegd hebben, terwijl volgens de online enquête bij de beroepsbeoefenaars
slechts 1% van de therapeuten een dergelijk diploma bezit.
Wie zijn de therapeuten?
De consultaties
In 2010 oefende in België een duizendtal osteopaten en een honderdtal chiropractors
die aangesloten zijn bij een beroepsvereniging, hun beroep uit.
Volgens de online enquête bij de beroepsbeoefenaars, is het merendeel van de
osteopaten opgeleid als kinesitherapeut (83%), terwijl meer dan de helft van de
chiropractors onmiddellijk een opleiding in de chiropraxie gevolgd heeft (56%). Een zeer
klein percentage is eerst opgeleid als arts (respectievelijk 1% en 3%).
In België bestaan verschillende opleidingsmogelijkheden voor osteopathie, waaronder
sinds kort ook een universitaire opleiding. Deze laatste opleiding houdt zich niet bezig
met de viscerale en craniale technieken. Chiropractors daarentegen worden uitsluitend
opgeleid in het buitenland. Geen enkele opleiding wordt gecontroleerd door een
officiële Belgische organisatie. Ze verlenen de titel van « Gediplomeerde in de
Osteopathie » (D.O.) of “Doctor in chiropractic” (D.C.), zonder dat hiervoor een
equivalent bestaat in het erkende hoger onderwijs.
Vanuit organisatorisch oogpunt zijn de chiropractors verenigd in één enkele
beroepsorganisatie terwijl de osteopaten verenigd zijn in 6 organisaties, waarvan 5
gegroepeerd in het GNRPO die een exclusieve uitoefening van de osteopathie
voorstaat, in tegenstelling tot de zesde organisatie, de Unie voor gediplomeerden in de
kinesitherapie en osteopathie (UKO). Deze verschillende verenigingen sluiten aan bij de
verschillende overeenkomstige opleidingsmogelijkheden die in België worden geboden.
Over het algemeen eisen de osteopaten en de chiropractors het recht op om tussen te
komen in de eerstelijnszorg, zonder medisch voorschrift, hetgeen ze momenteel ook
doen bij gebrek aan wetgeving. Bovendien vragen de chiropractors ook het recht om
medisch beeldvormend onderzoek en ziekteverlof te kunnen voorschrijven.
Volgens de gegevens van de online enquête bij de beroepsbeoefenaars, worden de
osteopathie en de chiropraxie meer beoefend in Vlaanderen (respectievelijk 58% en
79% van de beoefenaars) dan in Wallonië (29% en 12%) of in Brussel (13% en 9%).
Wat de praktijk betreft, zijn de consultaties minder lang, worden er minder
verschillende technieken gebruikt en maakt men gebruik van materiaal (gelede tafel,
bijvoorbeeld) bij de chiropraxie in vergelijking met de osteopathie.