Download het volledig rapport - KCE

KCE Reports 148 Osteopathie en Chiropraxie 73
5.1.3.2 De wet Colla op vandaag
De keuze voor een kaderwet
Bij de totstandkoming van de wet Colla is er gekozen voor een kaderwet. Deze
kaderwet zou aan patiënten algemene garanties moeten bieden van allerlei aard, waarbij
het de bedoeling is dat de concrete vereisten inzake opleiding, evaluatie, deontologie,
registratie van de zorgverstrekkers, … verder zouden worden uitgewerkt. Precies
omdat het niet mogelijk leek, noch wenselijk, dat de overheid deze taken zelf ging
invullen, werd er geopteerd voor een kaderwet waarin er voornamelijk een te volgen
procedure zou worden vastgelegd. Centraal in deze kaderwet staat dan de paritaire
commissie waarin zowel de klassieke geneeskunde als de alternatieve geneeswijzen
vertegenwoordigd zijn en die moet bepalen welke niet-conventionele praktijken voor
erkenning in aanmerking kunnen komen en vooral aan welke voorwaarden de
uitoefening ervan dient te worden onderworpen. 96
Inwerkingtreding
Om te weten wanneer de wet Colla in werking is getreden, moet er een onderscheid
worden gemaakt tussen de artikelen 3, 8, 9, 10 en 11 en de overige artikelen. Terwijl de
artikelen 3 (paritaire commissie), 8 (individuele registratie), 9 (plichten), 10 (relatie met
koninklijk besluit nr. 78) en 11 (strafbepalingen) pas in werking zullen treden zes
maanden na de eerste dag van de maand volgend op de inwerkingtreding van de
benoeming van de leden van de paritaire commissie, zijn de overige artikelen reeds op 4
juli 1999 in werking getreden.
De uitvoeringsbesluiten
Meer dan tien jaar later zijn er vier uitvoeringsbesluiten genomen van de wet Colla, die
allen betrekking hebben op artikel 2, §1, 3°, namelijk de erkenning van de
beroepsorganisaties.
Het eerste uitvoeringsbesluit is het koninklijk besluit van 4 juli 2001 betreffende de
erkenning van beroepsorganisaties van beoefenaars van een niet-conventionele praktijk
of van een praktijk die in aanmerking kan komen om als niet-conventionele praktijk
gekwalificeerd te worden (B.S. 19 januari 2002). Dit koninklijk besluit legt de
voorwaarden op waaraan moet zijn voldaan om als een beroepsorganisatie van een nietconventionele
praktijk erkend te kunnen worden en te blijven. De erkenning wordt
verleend bij koninklijk besluit voor een hernieuwbare periode van zes jaar. De
modaliteiten van het indienen van een aanvraag tot erkenning worden vastgelegd door
de minister tot wiens bevoegdheid de Volksgezondheid behoort. Dit heeft de minister
gedaan via het ministerieel besluit van 30 september 2002 tot vaststelling van de
modaliteiten om de erkenning aan te vragen als beroepsorganisaties van beoefenaars van
een niet-conventionele praktijk of van een praktijk die in aanmerking kan komen om als
niet-conventionele praktijk gekwalificeerd te worden (B.S. 5 december 2002).
Het tweede uitvoeringsbesluit is het koninklijk besluit van 10 februari 2003 houdende
erkenning van beroepsorganisaties van beoefenaars van een niet-conventionele praktijk
of van een praktijk die in aanmerking kan komen om als niet-conventionele praktijk
gekwalificeerd te worden (B.S. 26 februari 2003). Via dit koninklijk besluit werden er
tien beroepsorganisaties erkend van beoefenaars van een niet-conventionele praktijk of
van een praktijk die in aanmerking kan komen om als niet-conventionele praktijk
gekwalificeerd te worden.
Het derde uitvoeringsbesluit is het koninklijk besluit van 10 november 2005 houdende
erkenning van beroepsorganisaties van beoefenaars van een niet-conventionele praktijk
of van een praktijk die in aanmerking kan komen om als niet-conventionele praktijk
gekwalificeerd te worden (B.S. 9 december 2005). Via dit koninklijk besluit werden twee
bijkomende beroepsorganisaties erkend.