Download het volledig rapport - KCE

10 Osteopathie en Chiropraxie KCE Reports 148
De osteopaten die in de jaren ’70 net hun praktijk waren gestart, werden onmiddellijk
geconfronteerd met processen betreffende de onwettige uitoefening van de
geneeskunde (KB nr. 78) De titel van osteopaat « D.O. » ( “gediplomeerd in de
osteopathie”) die diegene kwalificeert die zijn opleiding heeft vervolledigd door het
voorstellen van een eindwerk, dateert van hetzelfde tijdperk. Het juridisch getouwtrek
tussen de osteopaten en de artsen betreffende de erkenning van de
beroepsverenigingen hebben nog een 15 tal jaren aangehouden. De beroepsverenigingen
werden ook geconfronteerd met de rapporten van de wetenschappelijke comités
(Koninklijke Academie voor Geneeskunde van België, FWO, enz.) die regelmatig de
mogelijke problemen met betrekking tot de veiligheid voor de patiënten in vraag
stelden. Deze problemen zouden vooral te wijten zijn aan het gebrek aan regulering
betreffende de vereiste competenties. Met betrekking tot de erkenning van het beroep
door de ziekenfondsen, speelde het debat zich eerder op Europees niveau af. De
Belgische parlementarier P. Lannoye eiste in 1994 de tegemoetkoming van de nietconventionele
medische handelingen door de verplichte ziekteverzekering.
De aanvaarding van de osteopathie door de medische wereld evolueerde evenwel. De
gemoederen zijn ondertussen bedaard. Getuige daarvan was het ontstaan van de
beroepsvereniging voor de Osteopatische Geneeskunde (BVOG), een Europese
vereniging van artsen en osteopaten. Maar meer dan 10 jaar later is de wet Colla nog
steeds niet uitgevoerd door de voorziene uitvoeringsbesluiten. Tot op vandaag zijn
enkel de besluiten betreffende de erkenning van de beroepsgroepen gepubliceerd. Een
proces tegen de Belgische Staat ingesteld in 2010 door een school (International
Academy of Osteopathy-IAO) en een beroepsvereniging (Register Osteopaten België-
ROB) tonen aan de beroepsgroep een einde wil maken aan het juridische vacuüm.