Download het volledig rapport - KCE

KCE Reports 148 Osteopathie en Chiropraxie 53
Erg verschillende motivaties en profielen
Uit de vergelijking tussen de motiverende factoren die ertoe geleid hebben dat de
deelnemers osteopaten of chiropractors werden, komen dus zeker een aantal
verschillen naar voren.
Voor eerstgenoemden werd de interesse voor de osteopathie gewekt door het gevoel
van een leemte in hun aanvankelijke opleiding, ofwel door een algemeen gevoel van
teleurstelling over hun beroep. Zij hadden al een eerste diploma dat hen toeliet een
beroep in de gezondheidszorg uit te oefenen vooraleer ze begonnen met een opleiding
in de osteopathie die het hen mogelijk maakte een technische beperking die ze als
professionele beperking ervoeren, aan te pakken. Voor hen liet de opleiding in
osteopathie toe om een andere positie in te nemen ten opzichte van de situatie van
kinesitherapie binnen het gezondheidszorgsysteem. Zonder twijfel was dit voor hen de
gelegenheid om iets 'extra' in hun praktijk te investeren, en om de relatie met patiënten
die niet langer met een voorschrift van hun huisarts komen, opnieuw te bekijken. De
uitoefening van een alternatieve zorgmethode biedt zo aan de beoefenaars de
mogelijkheid om een soort selectie door te voeren onder hun patiënten en hen een
meer geïndividualiseeerde aanpak voor te stellen.
Uit de verhalen van de chiropractors lijken iets andere motiveringen naar voren te
komen maar over het algemeen is het de wens om een stimulerend, interessant en
onafhankelijk beroep uit te oefenen die wordt vermeld als belangrijkste motiverende
factor die aan de oorsprong ligt van hun 'roeping' voor de chiropraxie. De
toegangsvoorwaarden tot de chiropractische opleiding onthullen voor sommigen ook
het belang van familiale ondersteuning die hen in zekere zin heeft 'gepusht' om die weg
in te slaan. Deze laatsten lijken zo hun weg gevonden te hebben op een familiaal gebied
dat de roeping tot chiropraxie in de hand werkt.
Deze twee trajecten op gebied van motivatie lijken erg verschillende
psychoprofessionele profielen te suggereren. Een meer doorgedreven analyse zou zeker
de eisen en professionele strategieën van beide disciplines kunnen verduidelijken.
• De overgrote meerderheid van osteopaten is aanvankelijk opgeleid als
kinesitherapeut, maar dit is bijna nooit het geval voor chiropractors.
• Bij osteopaten is het vaak een algemene ontevredenheid over hun opleiding
en de uitoefening van het beroep van kinesitherapeut die worden vermeld
als voornaamste motivatie voor de opleiding tot osteopaat.
• De meeste chiropractors zijn in deze discipline terecht gekomen door
‘interesse’, ‘roeping’ ofwel door de aanmoedigingen van een familielid die
zelf ook chiropractor is.
• Terwijl een behoefte tot ‘onderscheiding’ (ten opzichte van de
kinesitherapie) en ‘autonomie ( ten opzichte van de geneeskunde) als een
rode draad doorheen het professionele traject van de osteopaten lopen,
vormt een behoefte tot ‘reproductie’ (van een familiale activiteit) eerder de
achtergrond van het professionele traject van de chiropractors.
3.3.4.3 Opbouw van het patiëntenbestand
Onderzoek van strategieën om toegang te krijgen tot een patiënten/klantenbestand
biedt een ander gezichtspunt van waaruit men kan begrijpen hoe verschillen in de
organisatie van het beroep een invloed kunnen hebben op de uitoefening van deze twee
geneeswijzen. Door hun respectieve situatie binnen het gezondheidszorgsysteem
verschillen de omstandigheden voor de opbouw van een patiëntenbestand inderdaad
sterk tussen de respectieve beoefenaars.