Download het volledig rapport - KCE

KCE Reports 148 Osteopathie en Chiropraxie 101
Wat leert ons de enquête bij de chiropractors
De opleiding van de Belgische chiropractors is in 45,2% van de gevallen aanvullend op
een eerdere opleiding (Tabel 1). De kinesitherapie is de meest voorkomende
basisopleiding (21,9%) (Tabel 2).
Alle Belgische chiropractors werden opgeleid in het buitenland. Vier verschillende
landen worden vermeld als plaats van opleiding. Ze worden hieronder geklasseerd
volgens het aantal studenten dat er werd opgeleid (Tabel 3) :
• Groot-Brittannië (n=39)
• Verenigde Staten van Amerika (n=32)
• Canada (n=3)
• Frankrijk (n=2)
In de Verenigde Staten werden meer dan 7 colleges vermeld (het meest vermeld werd
het Palmer College of Chiropractic) tegen een enkel college in het Verenigd Koninkrijk
(het Anglo-European College of Chiropractic) (Tabel 4).
Bijna 80% van de chiropractors volgt permanente vorming (Tabel 5).
Kernboodschappen
• Er bestaat geen opleiding chiropraxie in België, dit heeft als gevolg dat de
studenten gedurende 5 jaar in het buitenland hun opleiding moeten volgen
(met hoge studiekost)
• De opleidingen zijn gestuurd vanuit een Europese organisatie met een
Europees accreditatiemechanisme, waardoor een uniformiteit tussen de
opleidingen wordt nagestreefd.
• De opleiding wordt afgerond met een GEP-programma (onder
verantwoordelijkheid van de beroepsvereniging), waarbij de student een
klinisch jaar met onderzoeksmogelijkheden volgt in het land waar hij zal
praktiseren
• Dit GEP-programma kan de integratie van de beginnende chiropractor
faciliteren en hem ondersteunen in de uitbouw van zijn eigen praktijk
5.4 ORGANISATIE VAN HET BEROEP z
5.4.1 Osteopathie
5.4.1.1 Vóór de wet Colla
De twee eerste Belgische osteopathische verenigingen werden gecreëerd door oudleerlingen
van de Franse (het Institut William Gardner Sutherland (IWGS)) en Britse
(the European School for Osteopathy in Maidstone (ESO)) osteopathiescholen . In het
begin hielden ze zich vooral bezig met manuele therapie, waarna ze zich volledig
profileerden als osteopathische verenigingen.
De Belgische Vereniging voor Osteopathie (BVO/SBO) (1986) die uit deze twee
organisaties is ontstaan, speelde een basisrol bij de verdediging en de erkenning van het
beroep. Gedurende bijna vijftien jaar was ze verwikkeld in een juridische strijd met de
beroepsorganisaties van artsen om erkend te worden als beroepsvereniging. Hierdoor
heeft de BVO jurisprudentie geschapen voor alle verenigingen die nog zullen ontstaan.
z Een uitgebreidere beschrijving van de beroepsverenigingen is beschikbaar in bijlage, net als de
methodologie voor het verzamelen van alle gegevens.