Download het volledig rapport - KCE

54 Osteopathie en Chiropraxie KCE Reports 148
Opbouw van het patiëntenbestand van de osteopaat
Er zijn slechts weinig osteopaten die zich onmiddellijk hebben ‘geïnstalleerd’ zodra ze
hun diploma op zak hadden. Omdat de meesten hun beroep vrij uitoefenen, begonnen
ze de osteopathie te beoefenen samen met hun gewone praktijk als kinesitherapeut.
Slechts nadat ze geleidelijk een specifiek osteopathisch patiëntenbestand hadden
opgebouwd, installeerden ze zich effectief als osteopaten. Deze fase in hun professioneel
traject gaat vaak samen met een handeling met een grote symbolische waarde: ze
verwijderen hun ‘plaatje’ als kinesitherapeut en vervangen het door eentje van
‘osteopaat’, ze leveren hun nummer in bij het RIZIV, enz.
De omstandigheden voor het beoefenen van de osteopathie zijn de laatste jaren zeer
sterk geëvolueerd en daardoor kregen recent gediplomeerde osteopaten de kans om
onmiddellijk als osteopaat aan de slag te gaan in zorgcentra, zij het meestal met een
statuut van zelfstandige, en zo kregen ze ook toegang tot het patiëntenbestand van
andere beoefenaars die in het centrum werkzaam waren.
Opbouw van het patiëntenbestand van de chiropractor
De huidige organisatie van de opleiding moedigt de overdracht van kennis en praktijken
aan tussen ‘oudgedienden’ en kandidaten die ‘vers’ uit de colleges voor chiropraxie
komen, met name door de verplichting van de kandidaat om een jaar bij een senior te
werken, vooraleer hij zijn eigen praktijk kan oprichten. Het is echter niet gemakkelijk
voor een beoefenaar om een patiëntenbestand op te bouwen dat voldoende groot is
om hen toe te laten zich voor eigen rekening te installeren. Dit kan vaak verschillende
jaren duren. ‘Vervangingen’ en verschillende vormen van ‘assistentie’ bieden de
gelegenheid om te oefenen op de patiënten van een oudere collega tijdens de eerste
praktijkjaren. Sommige kregen de gelegenheid om het kabinet en het patiëntenbestand
over te nemen van een oudere collega die op pensioen ging, en dit heeft uiteraard flink
geholpen bij hun ‘installatie'. Gezien het kleine aantal chiropractors doet een dergelijke
gelegenheid zich echter maar zelden voor.
Er zijn verschillende aanwijzingen die aantonen dat jonge chiropractors het veel
moeilijker hebben dan hun oudere collega’s om een voldoende hoog aantal consultaties
te krijgen, zoals door deze beoefenaar, die nochtans al een twaalftal jaar werkt, wordt
bevestigd.
“Momenteel kan ik niet van mijn klanten leven, het is niet altijd makkelijk dat de mensen
komen wanneer je ze nodig hebt, het is crisis…. Indien de persoon echt geen middelen heeft,
geeft men hem een verlaagd tarief, men laat hem een op twee keer betalen, dat voorkomt dat
de patiënt ontmoedigd raakt" (beoefenaar chiro 6).
Zij moeten vaak specifieke strategieën ontwikkelen om de loyaliteit van hun klanten te
bevorderen, iets wat hun oudere collega’s vaak niet nodig hadden.
Eens het klantenbestand opgebouwd
Na verschillende jaren wordt het patiëntenbestand van zowel de osteopaten als van de
chiropractors verzekerd door mond-tot-mond reclame van de tevreden gebruikers die
'hun' beoefenaar aan anderen aanbevelen.
Een ander deel van de patiënten komt van andere therapeuten die bepaalde patiënten
verwijzen. Dit is vooral het geval voor beoefenaars van andere alternatieve
geneeswijzen, alsof er een soort ‘solidariteit' tussen ‘alternatieve’ beoefenaars bestaat.
Zonder dat ze elkaar kennen zal een homeopaat gemakkelijker een van zijn patiënten
verwijzen naar een osteopaat of een chiropractor, dan naar een ‘conventionele' arts. Dit
gezegd zijnde, chiropractors die reeds lange tijd geïnstalleerd zijn, lijken goede relaties
te hebben opgebouwd met sommige huisartsen die soms patiënten voor specifieke
problemen naar hen verwijzen (intercostale neuralgie, enz.).