Download het volledig rapport - KCE

KCE Reports 148 Osteopathie en Chiropraxie 83
Hieronder vallen ook bepaalde geneeskundige handelingen die weliswaar enkel in
samenspraak met een behandelend arts mogen worden verricht. Vervolgens stelde de
voorzitter vast dat de uitoefening van de acupunctuur evenwel geen conventionele
praktijk is die valt onder het koninklijk besluit nr. 78, maar wegens de niet-uitvoering
van de wet Colla zich in een juridisch vacuüm bevindt. Daarenboven benadrukte de
voorzitter dat er nergens een uitdrukkelijk wettelijk verbod voor kinesitherapeuten
bestaat om de acupunctuur te beoefenen en dat uit de wet Colla blijkt dat het de
bedoeling is dat ook kinesitherapeuten onder bepaalde voorwaarden niet-conventionele
praktijken zouden kunnen uitoefenen. Bijkomend verwees de voorzitter naar het
koninklijk besluit van 10 februari 2003 waarin onder andere de Belgische
beroepsvereniging van acupuncturisten werd erkend. Uit het feit dat er onder de leden
van deze beroepsvereniging zich ook niet-artsen bevinden, leidde de voorzitter af dat
deze erkenning door de overheid moet worden beschouwd als een erkenning van het
legitieme karakter van het beoefenen van de acupunctuur door niet-artsen. Verder
stelde de voorzitter dat een kinesitherapeut die de acupunctuur beoefent, dit moet
doen volgens de beperkingen en verplichtingen die gelden wanneer hij een
conventionele praktijk beoefent en dit precies wegens het juridisch vacuüm dat er
heerst. Gelet op het feit dat de beklaagde een ernstige opleiding inzake acupunctuur
heeft gevolgd en lid is van een erkende beroepsvereniging, alsook gelet op het feit dat
hij in casu aantoonde dat hij steeds handelt in samenspraak met een behandelend arts,
oordeelde de voorzitter dan ook dat de beklaagde bij gebrek aan wettelijk uitvoerbare
voorwaarden, aan alle voorwaarden voldeed die thans mogelijk zijn om vanuit een
medisch beroep de acupunctuur te beoefenen, alsook dat hij de beperkingen en de
voorwaarden gesteld aan kinesitherapeuten volgens het koninklijk besluit nr. 78
naleefde. De voorzitter verwijst eveneens naar een interpretatie van het hof van beroep
te Gent in een arrest van 28 juni 2000 waarin werd gesteld dat een kinesitherapeut zich
schuldig maakt aan de onwettige uitoefening van de geneeskunde wanneer hij vanuit de
kennis van de Chinese geneeskunde en de acupunctuur tot een eigen diagnose komt en
op die basis een behandeling uitvoert, en sluit zich bij deze interpretatie aan. In het geval
waarover het hof van beroep te Gent diende te oordelen, maakte de beklaagde zich
schuldig aan de onwettige uitoefening van de geneeskunde, doch werd hem de
gunstmaatregel van de opschorting van de uitspraak van de veroordeling toegekend
wegens de ernstige opleiding van de beklaagde en het getalm van de wetgever. (Gent 28
juni 2000, T. Gez. 2001-02, 195).
De recente rechtspraak aanvaardt dus niet langer zonder meer dat iemand die een nietconventionele
praktijk beoefent zonder arts te zijn, zich automatisch schuldig maakt aan
de onwettige uitoefening van de geneeskunde. Weliswaar valt er op te merken dat een
vrijspraak vaak niet volgt omdat er geen sprake is van een onwettige uitoefening van de
geneeskunde (waar het in se eigenlijk om gaat), maar eerder via een “omweg” zoals de
vaststelling dat er (al lang) een juridisch vacuüm is, of de theorie van de
rechtvaardigende noodtoestand. Dit zijn rechtsfiguren uit het gemeen strafrecht, die dus
geen inhoudelijke band hebben met het koninklijk besluit nr. 78.
Oudere rechtspraak gaat vaker over tot een veroordeling. Denk maar aan de
veroordeling op 14 september 1999 van een Chinese arts door de rechtbank van eerste
aanleg te Gent voor de onwettige uitoefening van de geneeskunde en de
artsenijbereidkunde. Het betrof een arts uit China die in België en Nederland onder
andere de acupunctuur en de fytotherapie beoefende alsook kruiden toediende. Hoewel
hij te China een opleiding als arts had genoten, liet hij in België dit diploma niet
erkennen wegens de omslachtige en langdurige procedure. Hierdoor mocht hij in België
geen daden stellen die behoren tot de geneeskunde of de artsenijbereidkunde. Hij riep
in dat hij de geneeskunde niet beoefende. Tevergeefs echter, vermits zowel de
rechtsleer als de rechtspraak in België aanvaarden dat het beoefenen van de
acupunctuur deel uitmaakt van de geneeskunde. Volgens een arrest van het Hof van
Cassatie van 20 juni 1990 moet het koninklijk besluit nr. 78 immers niet eng worden
geconcipieerd en beheerst het ook de alternatieve geneeskunst. 105