Download het volledig rapport - KCE

80 Osteopathie en Chiropraxie KCE Reports 148
5.1.5.2 De toepassing van de wet van 22 augustus 2002 betreffende de rechten van
de patiënt
De wet van 22 augustus 2002 betreffende de rechten van de patiënt (“wet
patiëntenrechten”, publicatie B.S. 26 september 2002) is van toepassing op contractuele
en buitencontractuele privaatrechtelijke en publiekrechtelijke rechtsverhoudingen
inzake gezondheidszorg verstrekt door een beroepsbeoefenaar aan een patiënt.
Onder “beroepsbeoefenaar” wordt in de zin van wet patiëntenrechten verstaan de
beoefenaar bedoeld in het koninklijk besluit nr. 78 alsmede de beroepsbeoefenaar van
een niet-conventionele praktijk bedoeld in de wet Colla.
Hoewel het duidelijk de bedoeling is van de wet patiëntenrechten om ook de
beoefenaars van een niet-conventionele praktijk onder het toepassingsgebied ervan te
laten vallen, is dit in praktijk nog niet het geval. Immers, pas zodra de wet Colla in
werking getreden zal zijn, zullen de betrokken beroepsbeoefenaars de rechten van de
patiënt moeten eerbiedigen. Bij gebrek aan uitvoeringsbesluiten zijn de voornaamste
bepalingen van de wet Colla nog niet in werking getreden. Zodra ook de
sleutelbepalingen van de wet Colla effectief in werking zullen treden, zal de wet
patiëntenrechten (automatisch) van toepassing worden op deze beroepsbeoefenaars.
Dit heeft tot gevolg dat de beoefenaar van een niet-conventionele praktijk ook rekening
zal moeten houden met de principes van de wet patiëntenrechten. Denk maar aan het
recht van de patiënt op een kwaliteitsvolle dienstverlening, op informatie over zijn
gezondheidstoestand, op een voorgelichte, voorafgaande en vrije toestemming, op een
weigering en een intrekking van de toestemming, op een behoorlijk bijgehouden
patiëntendossier, op de bescherming van de persoonlijke levenssfeer en respect voor de
intimiteit, ...
5.1.5.3 De toepassing van de wet vergoeding schade gezondheidszorg
De wet van 31 maart 2010 betreffende de vergoeding van schade als gevolg van
gezondheidszorg (publicatie B.S. 2 april 2010), regelt de vergoeding van de schade die
haar oorzaak vindt in een verstrekking van gezondheidszorg en die voortvloeit uit ofwel
een feit dat aanleiding geeft tot de aansprakelijkheid van een zorgverlener, ofwel een
medisch ongeval zonder aansprakelijkheid. In dat geval kunnen patiënten een vergoeding
krijgen van het fonds voor de medische ongevallen. Deze wet heeft evenwel in een
aantal uitzonderingen hierop voorzien, zoals in het geval van experimenten of niet
terugbetaalde esthetische ingrepen. Ook indien er sprake is van een fout in hoofde van
een zorgverlener waarvoor deze aansprakelijk is, zal het fonds in bepaalde gevallen niet
tussenkomen.
In het kader van deze wet wordt “gezondheidszorg” ruim opgevat. Het gaat namelijk
om door zorgverleners verstrekte diensten met het oog op het bevorderen, vaststellen,
behouden, herstellen of verbeteren van de gezondheidstoestand van de patiënt of om
de patiënt bij het sterven te begeleiden. Ook de invulling van de term “zorgverlener”
wordt vrij ruim opgevat. Onder de zorgverleners vallen immers zowel de
beroepsbeoefenaars als de verzorgingsinstellingen. Onder de “beroepsbeoefenaars”
vallen op hun beurt niet alleen de beroepsbeoefenaars van de conventionele
gezondheidszorg (artsen, tandartsen, kinesitherapeuten, apothekers, enz.), maar ook de
beoefenaars van de niet-conventionele praktijken. Doch, dit laatste opnieuw pas vanaf
de inwerkingtreding van de wet Colla.
5.1.5.4 De vergoeding van een behandeling
In België geldt er een verplichting zich te verzekeren voor een basispakket aan
conventionele gezondheidszorg. Een patiënt die hierop beroep doet, zal in principe
hiervoor (geheel of gedeeltelijk) vergoed worden via een tussenkomst van de verplichte
ziekteverzekering. Doet een patiënt daarentegen beroep op niet-conventionele
gezondheidszorg, dan zal hij geen tussenkomst van de verplichte ziekteverzekering
genieten. Enkel in de mate de niet-conventionele gezondheidszorg verstrekt wordt door
een zorgverlener met een RIZIV inschrijvingsnummer, is er in praktijk reeds sprake van
een zekere tussenkomst van de verplichte ziekteverzekering (vb. een arts die tevens
homeopaat is en een patiënt behandelt, kan een consult aanrekenen aan het RIZIV). 103