Bestemmingsplan - Gemeente Emmen

Bos, Oosterse Bos en Middendorp telden in 1947 same n met Schoonebeek 96
woonhuizen en 149 boerderijen (De Jong, 1986: p.148 )
’t Middendorp was als onderdeel van Schoonebeek van één de vier linten
die op de lage smalle zandruggen tussen het kdal beeen
het hoogveen
lagen. Hier gold een recht van opstrek, dat verkave ling bepaalde, dat nu nog is
terug te zien in het landschap.
Vanuit de hoger gelegen gronden werd het vee geweid langs het
Schoonebekerdiep. Vanwege de afstand werden daar allen stgebouwd,
zodat
het vee niet steeds terug naar de boerderij moest. Zo’n stal wordt een Bo genoemd
en is karakteristiek voor het stroomdal van et hSchoonebekerdiep.
Deze plaatsen zijn deels terug te vinden in het dschap lan (zie Figuur 4).
In het veen bij Schoonebeek vond landbouw plaats de in vorm van
randveenontginningen. Hierbij werd langs de randen van het veen grond bewerkt
tot akkerland, waar vooral rogge werd verbouwd. Dit leidde tot lange
smalle percelen. (De Jong 1986: p. 25/26). Ook werd er wel boekweit brandcultuur
toegepast.
8.3.1 Landschappelijk en ecologische effecten van e aardoliewinning
d
Bij de start van de oliewinning bestond Schoonebeek schematisch gezien uit
twee ruimtes en een lijn. De Hoofdstraat (Europaweg ) liep over de zandrug.
Ten zuiden hiervan lag het dal van het Schoonebeker diep, in het oosten, bij
Nieuw Schoonebeek vrij smal, in het westen wat bred er. Dit dal stond vroeger
regelmatig onder water, werd als weidegrond gebruik t, was boomloos en
open. Ten noorden van de weg, die als duidelijke heiding sc diende, lag een
grotendeels afgegraven hoogveenlandschap, met selend afwis grotere en kleinere
ruimten, gescheiden door bosjes die opgeschoten waren op veenresten.
In het westelijke deel werd zowel akkerbouw als vee teelt uitgeoefend,
in het oostelijke deel vooral akkerbouw. Daarnaast waren er nog vele stukken
woeste grond en vergraven en onvergraven hoogveen. In het noordoosten, bij
Weiteveen, lag nog een uitgestrekt hoogveencomplex. (nu natuurgebied) In de
periferie van de nederzettingen was het landschap leinschaliger, k door mensenhanden
vormgeven en dorps aantrekkelijk. Met de komst van de
boortorens van BPM/NAM, in onder meer het beekdal, veranderde dit.
Schoonebeek zag er eerder industrieel, dan landelij k uit, wat nog versterkt
werd door het lawaai. Boortorens stonden het in bee kdal van het Schoonebekerdiep
en in de dorpenreeks en van Westerse bos t de to Duitse grens (De
Jong, 1986: p. 151) Na een aantal jaren veranderde dit, omdat elke afgewerkte
boortoren vervangen werd door een stangenpomp (ja-k nikker). Hiermee kreeg
het landschap zijn karakteristieke aanzien. Verder verschenen er meetstations
met grote olieverzameltanks. Deze werden ruim van eplanting b voorzien, net
als de ruim driehonderd productielocaties, zodat in zeieder
geval ’s zomers
aan het zicht onttrokken waren.
30