Bestemmingsplan - Gemeente Emmen

Figuur 1. Fragment kaart Pynacker (1634)
Hoewel dit gebied op oude kaarten regelmatig wordt aangeduid als woeste
grond, onland en als ‘desertum’ (zie Figuur 1), was het veen voor de plaatselijke
economie wel degelijk van belang. Sommige delen leenden zich in droge
perioden voor beweiding, als hooiland of als gronde n voor de boekweitcultuur.
Ook werd van oudsher op een aantal plaatsen jzeroer i gewonnen.
Vanwege deze belangen raakte het veengebied opgedee ld onder de marken van
op het zand gelegen esdorpen. Figuur 2 geeft de ieden geb van de verschillende
marken. Overigens maakten dorpen op de westoever n va de Eems ook gebruik
van het gebied.
Tot in de Middeleeuwen hield het veen zijn natuurli jke staat. In de late
Middeleeuwen leidde de toenemende bevolking tot het ontginnen van woeste
grond vanuit bestaande nederzettingen. Ook werden r nieuwe, e zogenaamde
dochternederzettingen gesticht, zoals Westenesch Angelslo. en Ook ontstonden
randveenontginningen als Schoonebeek, Roswinkel , Dalerveen. Op de
overgang van hoog naar laag waren voldoende zandrug complexen, die droog
genoeg waren om zich te kunnen vestigen. Het hoogve en werd tot bouwland
getransformeerd, de broekbossen langs de beekdalen gerooid en in groenland
omgezet. Hier ontstond een gemengd bedrijf waar e all onderdelen elkaar nodig
hadden en het recht van opstrek de verkaveling bepaalde (Geschiedenis
van Emmen, 1989: pp.53-55).
7