Eindverslag (PDF, 9.83 MB) - Buitenlandse Zaken - Belgium

Conclusies en meningen over de toekomst
uitvoeringswijze en het financieringsniveau hiervan verschillen echter grondig van die
van het MIP.
De evaluatoren hebben maar weinig coherentie met de prioriteiten van het ISP
vastgesteld, en nagenoeg geen coördinatie met de bilaterale projecten van het ISP.
Bovendien dwingt de inschrijving van het MIP in het ISP met de beschrijving van de
procedures en de vastlegging van een budget het MIP veeleer in een keurslijf dan in een
kader.
Alle donoren die over een instrument beschikken dat vergelijkbaar is met het MIP,
hebben gelijkaardige doelstellingen die gericht zijn op een duurzame menselijke
ontwikkeling, op het verbeteren van de levensomstandigheden en het bestrijden van de
armoede. De meeste van deze donoren beschouwen deze 'lokale fondsen' als een
domein waarover de ambassade exclusief kan beslissen. De ambassades van diverse
andere donoren beheren een klein programma van minder dan tien projecten per jaar.
Het Belgische MIP staat iets meer open voor de Staat en de civiele maatschappij van
bepaalde partnerlanden dan de programma's van andere donoren. De onderlinge
coördinatie ter zake tussen de donoren verschilt sterk van land tot land en gebeurt vaak
op een informele manier. Ze gaat zelden verder dan een uitwisseling van informatie met
als grootste bezorgdheid het vermijden van dubbele financieringen.
6.1.9. Procedures
We hebben al gezien dat het wettelijke en regelgevende kader diverse bepalingen bevat
die elkaar tegenspreken of onmogelijk kunnen worden gerealiseerd binnen de opgelegde
termijnen. De procedures worden dus enkel 'in de mate van het mogelijke' toegepast,
wat de flexibiliteit van het gedecentraliseerde programma nog vergroot.
Het feit dat dit programma in grote mate gedecentraliseerd is, resulteert in een kloof
tussen het terrein en Brussel. De verschillen in opvatting tussen de attaché en de PV BTC
zijn gewoonlijk beperkt, logisch en duidelijk te verklaren. Er worden reële inspanningen
geleverd - zij het niet systematisch - om de procedures te verbeteren en rationaliseren:
opleidingen, coördinatievergaderingen, toepassing van aanbevelingen uit eerdere
evaluaties, zoeken naar synergieën met het bilaterale programma, coördinatie met
andere donoren,...
De jaarlijkse begrotingsprogrammering per land bouwt niet voort op een
interventielogica maar vloeit eerder voort uit een beheer dat gericht is op de beschikbare
middelen. Er gebeuren overdrachten van de ene ACTT naar de andere, wat de
doeltreffendheid en efficiëntie niet noodzakelijk ten goede komt.
De selectie van de micro-interventies lijdt onder diverse grote problemen, met name:
- het grote aantal aanvragen,
- de lage kwaliteit van de financieringsvoorstellen,
- het gebrek aan middelen om een 'ex-ante' screening uit te voeren, en
- het feit dat maar zeer weinig posten een echte selectiestrategie hebben die is
gebaseerd op vooraf bepaalde, geharmoniseerde, gerichte en objectieve
ontvankelijkheids- en selectiecriteria.
- De voorziene middelen voor het beheer van het MIP in de partnerlanden volstaan
niet voor de opvolging en begeleiding van de zwakste en meest kwetsbare
groepen.
Daarentegen is voor de micro-interventies die worden gesuperviseerd door een
tussenorganisatie (of zelfs een erkend vertrouwenspersoon) maar weinig of helemaal
geen opvolging nodig.
Evaluatie van het micro-interventie programma blz. 99 / 135