Edmond Sacré Portret van een stad - Gent Cultuurstad vzw ...

onhandige is tegelijk het radicale ervan.
Elementaire regie, maar daardoor heftig,
verwarrend, extreem.
Ook de tableaux van het dagelijkse
leven in het Klein Begijnhof blijven zonder
leven. [afb.16] De zusters doen wel iets (eten,
harken, in de keuken staan, bij een zieke
zitten enzovoort), maar je ziet het hen niet
doen (alles in acht genomen: vervreemding).
Hij schikt de begijnen in prachtige,
efficiënte combinaties, net zoals groepen
in modefoto’s (nauwelijks oneerbiedig:
Irving Penn, Richard Avedon). De mise-enscène
is verrukkelijke helder en efficiënt.
Een hoogtepunt als regie is het groepsportret
in het OCMW. Rijen en rijen mannen
en vrouwen met sjaal en plunje op
[55]
banken gezet, wachtend. Eén enkel beeld
om de nooddruftigen (toch de kern van
een OCMW) te laten zien. [afb.17] Geen
enkele beweging. Geen enkel gelaat.
In- noch uitgang.
De mise-en-place is meesterlijk. In dat
kader krijgen de behoeftigen hun plaats.
De camera staat achter in de zaal, in de
rechterhoek. De camera staat iets boven
ooghoogte (Sacré doet dat nooit, hier is
het dus een zeer bewuste keuze.) De lens
geeft een kleine perspectiefvervorming.
De mise-en-scène: enkele tientallen
mensen, in rijen, op banken zittend, de
rug gespannen voor de fotograaf (nu niet
meer bewegen!). Iedereen zorgt ervoor dat
geen blik in de richting van de camera gaat.
[16] Edmond Sacré. Begijnen aan het werk in een tuin van het begijnhof Onze-Lieve-Vrouw ter Hoye, s.d. (Gent, Het Huis van Alijn)