Edmond Sacré Portret van een stad - Gent Cultuurstad vzw ...

nodig (wat een zompige, kille armoede op
de industrieterreinen!). Het lapidarium
vervangen door grondstoffen en producten
in loodsen.
— Een laatste rit
De weg terug voert langs Ter Platen, Sint-
Pieters Aalst. Een uit de voegen van te
kleine huizen barstende levendigheid. In
twee reeksen werpt Sacré een blik op een
exotisch, primitief, archaïsch leven. Het is
er nu nog, voor even, geborgen in een tijd
zonder geschiedenis. Het is er nog, maar
reeds opgekocht door burgers die er echte
huizen zetten en het primitieve uitwissen.
[afb.21]
De weg voert verder langs brede lanen
met bomen en een golvend uitzicht. De
gevels zijn boordevol geschiedenis, die de
hautaine ambities van de nieuwe stad ondersteunen.
Wie heeft hier vertrouwen in?
Onderweg — we maken nu toch een encyclopedische
tocht — naar modelwoningen
in de wereldtentoonstelling. Heeft hij
haven en terrein al uit het hoofd kunnen
zetten? In deze geregisseerde interieurs
plaatst hij zijn camera zo dat prachtig licht
binnenvalt, waarin het moderne gelukkig
moet kunnen geleefd worden, zoals die
andere geschiedenis in de pandgang van
de Sint-Baafsabdij.
[61]
Buitenstappend, de camera achteraan
in de koets opgeslagen, gaat het hobbelend
naar huis. Net zoals wij na deze tentoonstelling.
Zo veel opdrachten, perspectieven,
breuken. Van hot naar her gaan de
emoties, de gedachten. Het Gravensteen
voor zijn heropbouw, de Sint-Michielsbrug,
de oude Limburgstraat, de verbreding van
de Cataloniëstraat, de joligheid van kinderen,
‘In ’t Zonneke’ waarschijnlijk al geen
bakkerij meer, Cyriel Buysse wat zou hij
nu doen, die drukke directeur, die arbeidster
van wie hij de schoonheid amper heeft
kunnen zien, de blauw gekielde begijn
die hem aangreep, de versleten geraakte
camera, de wat haveloze zwarte doek, al
die glasplaten, het kleinbeeldtoestel waarvan
hij de mogelijkheden nooit heeft begrepen.
Hoe krijgt mijn dochter ze straks
weg? Zo veel vragen, maar ze brengen hem
niet echt in de war. Nieuwsgierigheid blijft
ook nu het belangrijkste, morgen gaat hij
naar Aalst, weer een kerk. Beslist weer
interessant.
Sereen, nooit polemisch, zonder verontwaardiging,
zonder verwarring. De
middenstander beoefent een ambacht.
Niet meer (zelfs als hij meer zou willen),
niet minder (nooit wordt iets routine).
Een grote carrière, geen heldenverhaal.
Een mensenleven. Voor en achter de
camera.
[21] Edmond Sacré. Geuzenberg, s.d. (Brussel, KIK-IRPA)