Edmond Sacré Portret van een stad - Gent Cultuurstad vzw ...

die verdwenen tijdens de verschillende saneringsgolven
in het Gentse stadscentrum.
Uit zijn overzicht van oude hoekjes waren
de gekende monumenten bewust gebannen.
Heins wou een ander gezicht van Gent
tonen, ‘de anonieme woonsten waarvan
een poëtische sfeer uitgaat, tegelijkertijd
gezellig en geheimzinnig, maar die men
tevergeefs opzoekt in fotoboeken, bestemd
voor de toerist’.11
Eenzelfde ambitie lag aan de basis van
Album du Vieux Gand, een omvangrijk
album dat Heins met Paul Bergmans samenstelde
ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling.12
De afbeeldingen volgen
min of meer de begeleidende tekst van
Heins. Hier maakt Heins echter een
beperkt gebruik van tekeningen; enkel
wanneer hij het heeft over de sfeer in de
nauwe straatjes van het oude Gent, schakelt
het album over op reproducties van
aquarellen. Het overgrote deel bestaat uit
foto’s, wat enigszins verbaast aangezien de
ambitie in de lijn ligt van Les Vieux Coins
de Gand: de pittoreske beleving van de
stad in de verf zetten. Door de keuze en de
opeenvolging van de fotografische beelden
[87]
wordt een beeld van de stad getoond dat
ver staat van de opeenvolging van stereotiepe
gezichten van de toeristische gids.
Het album construeert een wandeling door
Gent, dat voor een groot deel bestaat uit
— vaak fragmentarische — beelden van
zowel monumentale als ‘gewone’ gebouwen,
straten en pleinen, interieurs en details,
voorzien van historische annotaties. Heins
gebruikt verschillende foto’s van Sacré,
geen monumentale gezichten maar beelden
van kelders, nauwe straatjes, achterkanten
en ruïnes. Daarbij aarzelt hij niet om de
geijkte volgorde van het bezoek aan de
stad of het monument door elkaar te
gooien. Zo plaatst Heins een beeld van
Sacré van de kelder van het Gravensteen,
oorspronkelijk bedoeld voor een album
over het Gravensteen, bij een gelijkaardig
beeld van de kelder van het Geraard de
Duivelsteen. [afb.9] Daardoor rukt hij het
eerste beeld los uit de klassieke wandeling
door het Gravensteen en benadrukt hij de
architectuurhistorische analogie met het
Geraard de Duivelsteen. Heins neemt de
lezer mee op een tocht door een labyrint
van ruimtes, een traject met een eigen
logica die complexer is dan die van de
[9] Edmond Sacré. Kelders van het Gravensteen (boven) en het Geraard de Duivelsteen (onder)
Plaat uit Bergmans P. & A. Heins, Album du Vieux Gand, 1913