Deel 2 - Kabbalah-arizal.nl

De mens plaatst geen nieuw lapje op een versleten doek lapje, kledingstuk want het lapje zal
uitbarsten scheuren van het kleed en de scheur zal nog wijder worden.
Wat hij ons nu opeens vertelt, wat heeft dat te maken met… de farizeeën vroegen over het vasten,
wat heeft dat te maken met het oplappen, corrigeren… Men kan geen nieuwe correctie brengen
op oude versleten keliem. Men kan niet een nieuw lapje – de wens om te geven – aanlappen aan
de wens om te ontvangen, want dan zal het breken, zoals het breken van keliem. De wens om te
geven kan niet penetreren in de wens om te ontvangen. We hebben geleerd dat er een wet bestaat
van beperking, tsimtsoem. Als er geen overeenkomst naar eigenschappen is… waar men alleen
voor zichzelf ontvangt, kan daar geen licht komen. Dat is wat hij ons vertelt. Het nieuwe lapje
kan je niet aanhechten aan een kledingstuk dat al versleten is. De wens om te geven kan je niet
aanplakken aan de wens, de keliem, om te ontvangen, want dan zal het lapje scheuren. De scheur
zal nog groter zijn, het vallen zal nog groter zijn. Dat is wat hij zegt doelend op de farizeeën. De
scheuring, de scheiding van het het licht, van Hasjem, zal nog groter zijn.
Hij had het net over het lapje en het kledingstuk. Waar had hij het over? Er bestaan twee dingen
in het heelal: licht, mochin, en klie. Hij had gesproken over het nieuwe lapje en dat is de klie
kether. Het versleten lapje is de vier stadia, de wens om te ontvangen voor zichzelf. De wens om
te ontvangen en de wens om te geven kan je niet zomaar aan elkaar lappen. Hij had gesproken
over de correctie van de keliem. Er bestaat een discrepantie naar eigenschappen tussen de keliem
– keliem is wens - de wens om te geven en de wens om te ontvangen. Nu gaat hij ons over het
tweede element vertellen, over het licht:
תוֹדאֹנַהְו ְךֵפ ָשִּי ןִּיַיַהְו תוֹדאֹנַה וּעְקָבִּי־ןֶּפ םיִּלָב תוֹדאֹנְב שָדָח ןִּיַי םיִּנְתוֹנ ןיֵאְו 41
׃וּרֵמ ָשִּי וָדְחַי םֶּהיֵנ ְשוּ םי ִּשָדֲח תוֹדאֹנְב שָדָחֶּה ןִּיַיַה־תֶּא םיִּנְת וֹנ לָבֲא וּדֵבאֹי
En men geeft niet nieuwe wijn wijn is wat de keliem vult, chochma die men ontvangt omwille
van het geven, chochma omhuld in chassadiem in gebarsten wijnzakken zelfde als versleten
wijnzakken opdat zij de wijnzakken niet zullen barsten Wijn is als chochma, komt in oude
zakken – de wens om te ontvangen voor zichzelf, en natuurlijk barst het dan want chochma om te
geven kan je niet ontvangen in de keliem de kabbala. Dat is wat Jesjoea zegt, de wijnzakken
zullen barsten en de wijn zal wegvloeien en de wijnzakken zullen teniet gaan, kapot gaan. Dat is
wat hij hen liet zien, duidelijk het verschil tussen zijn leerlingen die hij leerde te werken omwille
van het geven, de eenheid te zoeken en de farizeeën die scheiding veroorzaken, barsten van
keliem. maar men geeft de nieuwe wijn in de nieuwe wijnzakken en beide samen worden
behouden. Én wijn én zakken worden behouden. Dat betekent: én licht én klie samen.
Duidelijk waar Jesjoea het over heeft? Daarom heeft hij niet… Zijn boodschap is afstandelijk
t.o.v. die farizeeën, zij die zich afsnijden van het licht van Hasjem, zij hebben geen keliem. Hij
zegt tegen hen: jullie hebben geen keliem, daarom begrijpen jullie niet wat ik doe met mijn
leerlingen. Zij zien mij dat het niet nodig is om te vasten, maar jullie kunnen dat niet begrijpen,
jullie hebben daar geen keliem voor.
Kijk wat er nu gebeurt. Probeer dat te verbinden met wat hij sprak tot de scheidende krachten die
niet geschikt zijn om de wijn, de chochma, de redding, te ontvangen:
וֹל־וּחַת ְשִּיַו אָב םיִּר ָשַה דַחא הֵנִּהְו הֶּלֵאָה םיִּרָבְדַה־תֶּא םֶּהיֵלֲא רֵבַדְמ אוּה יִּהְיַו 41
׃הֶּיְחִּתְו
ָהיֶּלָע ָךְדָי־תֶּא םי ִּשְו אָנ־אֹב יִּתִּב הָתֵמ הֶּז הָתַע רַמאֹיַו
108