Deel 2 - Kabbalah-arizal.nl

En Jesjoea ging rond in alle steden en dorpen en hij leerde onderwees in hun synagogen en
predikte de leer over de malchoet leer van het koninkrijk en hij geneest elke ziekte en elke
ontsteltenis in het volk.
ןאֹצַּכ םיִּחָדִּנְו םיִּפְלַעְתִּמ םֵה יִּכ םֶּהיֵלֲע ויָמֲחַר וּרְמְכִּנ םיִּנֹמֲהַה־תֶּא וֹתוֹאְרִּבוּ 21
׃הֶּעֹר םֶּהָל־ןיֵא ר ֶּשֲא
En steeds wanneer hij naar de massa’s keek was hij met ontferming barmhartigheid
bewogen over hen want zij waren opgejaagd en verworpen als vee dat geen herder heeft.
Zie je? Zo is de massamens in onze wereld, ook de mens van welke origine dan ook, ook zij die
menen dat zij wel een herder hebben, die binnen zichzelf geen rust hebben omdat zij de innige
verbondenheid met Jesjoea niet kennen en zijn bewogenheid over de mens niet kennen.
Bewogenheid is van binnen. Het is niet horizontaal. Jesjoea ontfermt zich altijd over de mens als
de mens daar zelf om vraagt, geloof boven verstand. Geloof in de hoge kether, in Jesjoea, zonder
geloof boven verstand, is men opgejaagd met allerlei ideeën, allerlei dogma’s. Zelfs de dogma’s
over Jesjoea zelf, want men verbindt zich niet met de kether, maar alleen met het beeld. Men
maakt een beeld i.p.v. zich binnen zichzelf, in zijn eigen krahten te verbinden met de klie kether
die in zichzelf aanwezig is. Daar heb je geen erediensten voor nodig en geen mascarade op
zondag zoals het vroeger geweest was met al die mooie kledij, verkleedshows. Het helpt niet.
Van buiten geeft het de mens warmte. Ik geef geen voorkeur aan één of andere religie, maar ik
kan wel zeggen dat als ik bv. naar een katholieke dienst als men dat goed wil doen en ik kijk naar
een dienst in een synagoge dan is naar mijn gevoel de dienst in de kerk veel krachtiger, zinvoller
dan wat mijn Joodse broeders doen. De hoop dat Jesjoea de redding zal brengen zit er. Ik zie
bovendien noch aan de kerkgangers, noch aan de priesters – de mensen die bij wijze van spreken
op het podium staan – dat stukje menselijke trots niet, ik voel het ook niet. Natuurlijk doen zij
traditiegetrouw… Men spreekt niet tot elkaar. Kerkgangers zitten daar en niemand gaat met
elkaar praten. Men spreekt niet over business en zo. Terwijl in de synagogen is er vanaf de tijd
van Jesjoea niets veranderd. Het is erger geworden. Wat zou ik zeggen… Wil je toch iets doen…
ik zeg niet dat je naar de kerk moet gaan, want je loopt gevaar, geen gevaar, maar dat je gaat
menen dat het instituut, iets buiten jou, je kan helpen. Natuurlijk niet. Alleen binnen jezelf, maar
wil je dat doen, dan kan je dat doen als je weet dat je niet gaat hangen aan dat gemeenschappelijk
gebeuren, dat je het binnen jezelf blijft beleven, de unieke gewaarwording van je persoonlijke
relatie met Jesjoea. Onlangs ben ik een keertje hier naar de kerk geweest. Ik wilde een keer de
hele dienst meemaken. Een paar weken geleden was er een katholieke dienst aan de
Keizersgracht met Onze lieve moeder of zo. Met Luba die ook nooit naar een kerk was geweest
ben ik gegaan, wilde het een keer meemaken. Synagoge heb ik meegemaakt, hoe kan ik dan over
kerk spreken als ik daar geen ervaring mee heb? Dus ik ging ervaring opdoen. Hoef het niet mijn
hele leven te doen, maar een keertje ben ik geweest en ik dacht als het bevalt ga ik nog een keer,
maar niet om mij te verbinden met de kerk of met wat daar plaats vindt. Om mij met Jesjoea te
verbinden heb ik geen kerk nodig. Integendeel, door zo’n speciaal gebouwtje kom je niet tot
Jesjoea, maar ik ben daar wel geweest. We zaten op de tweede rij om dat direct allemaal te
kunnen waarnemen. Ik heb wel Jesjoea ontvangen, maar binnen mijzelf. Niet dat ik beïnvloed
werd door hen, die mooie gematerialiseerde beelden, orgelmuziek, schilderijen en allerlei andere
dingen, maar van binnen heb ik wel deze relatie tot stand gebracht door van binnen de krachten
op te brengen en Jesjoea te vragen. Nog een keer: omdat het toch wel in de naam van Jesjoea
wordt gedaan en de manier waarop en dat zij luisterden en het niet uit menselijke trots werd
132