eindwerk B. Duytschaever.pdf - GGS Jeugdgezondheidszorg

Samenvatting
Taalontwikkelingsstoornissen zijn een belangrijk probleem waarmee men te maken krijgt in
de preventieve setting van het consultatiebureau van Kind en Gezin. Het Van
Wiechenonderzoek is niet steeds toereikend om taalproblemen op te sporen en de
doorverwijsrichtlijnen geven onvoldoende houvast.
Screening op taalontwikkelingsstoornissen is wenselijk, maar het is niet duidelijk welk
instrument hiervoor het best geschikt is. In het Nederlands taalgebied zijn verschillende
instrumenten voor de evaluatie van de taalontwikkeling van jonge kinderen beschikbaar.
Hiervan was één bijzonder geschikt om te gebruiken op het consultatiebureau, de N-
CDIs/korte vormen van Zink et al. (2003).
Een onderzoek werd opgezet om een vergelijking te maken tussen het Van
Wiechenonderzoek, onderdeel Communicatie, en de N-CDIs/korte vormen. Uit de resultaten
blijkt dat beide instrumenten niet steeds dezelfde kinderen en niet evenveel kinderen als
taalvertraagd aanduiden, vooral op het gebied van taalbegrip is er een verschil. Het Van
Wiechenschema geeft niet steeds een ‘alarmsignaal’ waar een peuter uitvalt op
woordenschatbegrip met de N-CDIs. In totaal detecteert het Van Wiechenonderzoek meer
peuters als taalvertraagd dan de N-CDIs/korte vormen.
Op basis van de resultaten van dit onderzoek, kan men concluderen dat de N-CDIs/korte
vormen een waardevolle aanvulling kunnen zijn op het reeds toegepaste Van
Wiechenschema bij ongerustheid bij de arts of de ouders i.v.m. de taalontwikkeling van een
peuter.
Meer onderzoek is echter nodig naar de toepasbaarheid van het Van Wiechenonderzoek én
de N-CDIs/korte vormen op het consultatiebureau en om een beleid op te maken waarin de
resultaten van beide instrumenten éénduidig de criteria voor doorverwijzing bepalen.
IV