eindwerk B. Duytschaever.pdf - GGS Jeugdgezondheidszorg

Discussie
In deel I werd de literatuur over de vroege taalontwikkeling, bestaande
taalontwikkelingsstoornissen en mogelijke behandelingen samengevat. De verschillende
diagnostische instrumenten werden besproken. Een eigen onderzoek werd dan opgezet om
de waarde van het Van Wiechenonderzoek (VW) te vergelijken met de waarde van een
ander instrument, de N-CDIs/korte vormen (N-CDIs/kv) van Zink et al. (34). De resultaten
hiervan staan beschreven in deel II. In deze discussie wordt bekeken of de resultaten van dit
onderzoek overeenstemmen met de literatuurgegevens en worden de beperkingen van het
onderzoek besproken.
Bedenkingen bij de literatuurgegevens
In de literatuur vonden we geen duidelijke definitie van het probleem ‘vertraagde
taalontwikkeling’. Enkel relatief ten opzichte van ‘gestoorde taalontwikkeling’ wordt
‘gestoorde taalontwikkeling’ beschreven. De terminologie in de literatuur is ook niet
eenduidig: in de Angelsaksische literatuur wordt van ‘language delay’ gesproken, ook als
men taalstoornissen bedoelt. In het Nederlands gebruikt men de termen ‘taalvertraging,’
‘taalprobleem’ en ‘taalstoornis’ niet steeds op een consequente manier. Verder vonden we
omtrent dit probleem als afzonderlijke entiteit in de literatuur weinig of geen informatie,
vandaar dat in deel I ‘vertraagde taalontwikkeling’ weinig wordt uitgewerkt.
In de literatuur wordt gesteld dat het opsporen van taalontwikkelingsstoornissen nuttig is.
Zowel een Amerikaanse review van Nelson et al. voor de US Preventive Services Task
Force als een Engelse review van Law et al. voor de NHS concluderen dat het vroegtijdig
opsporen van taalontwikkelingsstoornissen wenselijk is, hoewel er onvoldoende gegevens
voorhanden waren om te besluiten welk instrument daarvoor het best wordt gebruikt (17,27).
Zoals in de literatuur is beschreven, is het probleem belangrijk genoeg. De prevalentie
bedraagt bijna 6% voor spraak- en taalstoornissen in het algemeen en men vindt een
gemiddelde prevalentie van 16% als men expressieve taalvertraging alleen bekijkt voor de
onderzochte leeftijdsgroep (ongeveer twee jaar) (16,17). In dit onderzoek werden op 24
maanden negen kindjes geselecteerd met een woordenschatbegrip of -productie op de N-
CDIs/korte vormen lager dan de 10 de percentiel (16% van de onderzoeksgroep). Met het Van
Wiechenschema zagen we vijf peuters (12,5%) met een expressieve taalvertraging, namelijk
‘geen woordcombinaties,’ op 24 maanden. Deze cijfers zijn van dezelfde grootte-orde als de
prevalentiecijfers uit de literatuur.
58