Rekenen voor peuters - Toetswijzer

Figuur 5.1 geeft nog eens grafisch weer hoe het gesteld is met de lokale meetnauwkeurigheid bij twee
normgroepen van de toets. In dit figuur staat de grootte van de meetfout afgebeeld. Ook zijn de
kansdichtheidsfuncties voor de normgroepen bij de verschillende leeftijdscategorieën opgenomen. Deze
laten zien hoe de vaardigheid van de kinderen verdeeld is over de vaardigheidsschaal in de populatie die
de toets gemaakt heeft. De figuren maken duidelijk dat de meetfout kleiner is in de lagere en gemiddelde
vaardigheidsregionen dan in de hogere vaardigheidsregionen. Dit is bij de toetsconstructie ook nagestreefd.
Een toets kan immers niet over het hele scorebereik dezelfde optimale nauwkeurigheid hebben. Door
rekening te houden met itemkarakteristieken (moeilijkheidsgraad) is het discriminerend vermogen van de
toetsen optimaal gemaakt in de vaardigheidsregionen waar dit het belangrijkste is, namelijk daar waar de
zwakkere van de gemiddelde kinderen moeten worden onderscheiden. Dit sluit goed aan bij het doel van
de toetsen, namelijk het vaststellen van het niveau van rekenvaardigheid en het signaleren van eventuele
achterstanden. Veruit de meeste kinderen die de toets maken, hebben een vaardigheid waarbij de toets
een lage standaardmeetfout heeft.
Figuur 5.1 Meetnauwkeurigheid van de -toets voor de P1- en P2- populatie
Standaardmeetfout
Kansdichtheid x 1000
50
45
40
35
30
25
20
15
10
5
0
0 20 40 60 80 100
Schaalscore
43
SE toets peuters
Verdeling P1
Verdeling P2