Bekijk het PDF bestand.

dat de bierskuit wel vaere zel" (in den ouden tijd werd het voor
de bomschuiten benoodigde bier met een speciaal binnenvaartuig
aangevoerd ; het was een heuglijk feit). De schrijver bedoelt
klaarblijkelijk : We zullen de thuisreis aanvaarden. „'t Is hier
geen Klaes Klaes, maer Gerrit, Gerrit". De eerste naam (dubbele
roepvorm) is vermoedelijk de aanduiding van de rustig bij
mooi weer zwemmende zeemeeuw ; de tweede die van de druk
doende, onderduikende, zeekoet. De uitdrukking moet beteekenen
: „Het komt er op aan : slecht weer en veel werk bij 'n
slingerend schip". „We zijn op de neus eklopt" (we hebben het
verloren ; de anderen hebben meer gevangen dan wij op deze
plaats). „Wat hāad de skipper weer an kruije te koop" (Wat heeft
hij weer 'n praats, over de groote vangst die we zullen doen).
„Elk staet as an presente kruisbei" (staat in goede stemming,
attent). „Dat selle onze mantjes pere weze !" (Dat zal onze verrassing
of zorg zijn). „Al dat lepel likken kan" (alien die maar
kunnen).
De uitdrukking „Ze is in d'r hoofd aworde" is een omschrij -
ving door middel van het werkwoord „worden" in een bijzondere,
eigenlijk de oude, beteekenis. Verschillende adjectieven van de
cultuurtaal bestaan in het Kattaksch niet ; in dit geval omschrijft
men liever dan het begrip „zwakzinnig" te noemen. Op zee
spreekt men niet van een „dreigende" lucht, maar : „Hij h āai
iet in de gaete hoe van alle kante verloopluchte op kwamme zette".
In plaats van „dat is onzinnig" zegt men : Da's praet te grabbel !"
Ook het begrip „zeldzaam" wordt omschreven : „Gevalletjies
as-tat fan jou, komme iet feul voor". Evenzoo „gehoorzaam" :
„Hij Mat te doen wat er azāad wordt !" Men is niet „intelligent",
„snugger" of „geleerd" maar „bij de tijt", of „Hij hāat feul letters
avrete". Men is niet „gehaat", maar : „Hij ontmoette overal vijanskop
; ze hadde 'n hekel an 'm".
Voor de eigenschap „lief" heeft men geen woorden. an heel
aardige benadering van wat men in gedachten liefkoost is het
omschrijvend „oog". Men zegt, als overal, van den jonkman :
„Hij hāat 'n ciogj e op s'n buurm āait" i). Maar (als in ouden tijd)
zegt men bovendien : „Dat maaisje-n-is s'n „oach". En zelfs
I) Een eigenaardige beteekenis heeft : „Heb je 'n mok op t'r?", nl. „Denk je
dat ze het klaar zal spelen." Zoo ook : „Ik sie ar gien mok op." Vgl. Bezoen, O. Taaltuin,
Jg. I 181.
52