Bekijk het PDF bestand.

zwemblaas te laten ontsnappen". Het is geoorloofd te onderstellen
dat de visschers hem in dat geluid hebben nagebouwd
met hun meest imposanten klankvorm (de explosief p- en de
lange, doffe nasale klinker) en hem in zijn eigen „knor"taal hebben
begroet met : „Poon... !" (vgl, blz. 631) ).
Een lange doffe don komt voor in de woorden mdon (vischmand)
; bdonn een werkwoord „omwinden van de kettingpees
van het trawlnet met touwwerk"), het touwwerk heet bdonsel
en het werkwoord wordt vervoegd als blonde, ebdond. Gelijke
formatie heeft het werkwoord lion (landen), speciaal „gedwongen
landing bij stormweer", alleen gebruikelijk in den inf, en de uitdrukking
„mit lion" (bij gedwongen landing) en, merkwaardig,
zonder nasaal in het verleden deelwoord eldond : „Hij is bij de
„Stikke-n-eliond". En ten derde is een doffe lange do, da, maar
zonder nasaleering, aanwezig in het Katw, dor (dar) = ander,
en dors (dars) = anders. In vier woorden ligt voor de hand
een nasaleering van -and met rekking en verdoffing van het timbre,
ni. bij de woorden mand, band(en), land(en) en ander. We zijn gewend
dit verschijnsel bij dor(s) als Friesch-Saksisch te beschouwen
; in dit geval is dan bovendien naar een, ook Katwijksche
regelmaat, de d gesyncopeerd. Dit laatste zou bij het meervoud
manden en banden kunnen gebeuren niet bij het enkelvoud ;
het gewone woord mand en band is dan ook in het Katwijksch
niet veranderd. We staan ook hier dus voor het geval, dat in de
bijzondere groeptaal van de visschers een naam van een zeer
speciaal ding op de meest extreme wijze is „verklankt", of dat
in deze twee woorden in hun speciale gebruikswijze een heel oude
klankregel is bewaard. Ten slotte is er nog een bijvoeglijk naamwoord
met een bijzondere gevoelswaarde, de aanduiding van een
gecompliceerde zintuiglijke ervaring, waarin een zeer lange en doffe
io wordt gehoord : d oanach, dat de beteekenis heeft van „vochtig
en klam aanvoelend", van waschgoed gezegd, dat men om de
droogte te constateeren, tegen de wang houdt : „'t Is nog doanach".
Cosijni bepaalde zich tot het opstellen van eenige „regelen"
van verschijnselen, die hij heeft genoteerd „inderhaast", tijdens
een verblijf van weinige uren", in het bijzonder de uitspraak der
klinkers. Hij vermeldt er eenige foutief : zoo is de ij van blijven
en schrijven in het Katw, niet ai maar een zuivere, c. q. „be-
84
I) Taal- en Letterkunde III, blz. 48.