2014_armoede_ongedeelde_stad_v2

168 Armoede in de Vogelbuurt 5
Meneer De Beer
Ruim dertig jaar geleden betrokken meneer en mevrouw
De Beer een klein benedenhuis in de Eksterstraat in de
Vogelbuurt. Ze hadden het goed samen en genoten van het
leven. Elk weekend kwamen hun twee zonen op visite. Steevast
was dan een slagroomtaart in huis gehaald die de gezinsleden
met elkaar deelden onder het genot van een kopje koffie.
Het contact met de buren was goed, lief en leed werd gedeeld.
Maar aan al dat geluk kwam een einde toen mevrouw
De Beer na een lang ziekbed overleed. Meneer De Beer bleef
alleen achter, kapot van verdriet. Vanaf die tijd ging het mis.
De kinderen kwamen hun vader niet langer opzoeken en hij
kwijnde weg van eenzaamheid. Naarmate de buurt verslechterde,
verhuisden steeds meer buren. Meneer De Beer raakte
verstrikt in verzamelwoede. Hij bleef slagroomtaarten kopen
en omringde zich met allerlei spullen om de eenzaamheid te
compenseren. Ook wist hij steeds vaker de kroeg te vinden,
waar hij meer dronk dan goed voor hem was en waar hem
grote sommen geld afhandig werden gemaakt.
Onaangebroken slagroomtaarten
Zo zakte meneer De Beer steeds verder weg in zijn isolement
en was hij niet langer in staat voor zichzelf te zorgen. Bezorgde
buren meldden dit maandenlang aan de instanties voordat er
eindelijk werd ingegrepen. Zijn eens zo mooie huisje puilde
uit van de spullen en van de onaangebroken slagroomtaarten.
Het huis van meneer De Beer werd opgeruimd en leeggehaald.
Er werd thuiszorg ingezet.
Bij het leeghalen van het huis kwam warempel een van de
zoons weer langs, maar wel voor het laatst. Alle hulp kwam te
laat. Meneer De Beer was inmiddels verward geraakt en kon
niet langer zelfstandig blijven wonen. Niet veel later werd hij