2014_armoede_ongedeelde_stad_v2

32
gen die aanleiding geven tot zorg: met een beroep op zelfredzaamheid
van burgers trekt de overheid zich langzaam maar
zeker terug. De bezuinigingen vanwege de crisis doen hier een
behoorlijke schep bovenop: voorzieningen die van belang zijn
om een minimale levensstandaard van armen op peil te houden,
worden steeds verder versoberd.
De vraag dringt zich op welke gevolgen dit zal hebben voor de
armoedeproblematiek in Nederland en meer specifiek in achterstandswijken
in de grote steden. Doet Baltimore haar intrede in
de Bijlmer Worden de armoede en haar gevolgen, die eerder in
Nederland wellicht als relatief mild konden worden gekenschetst,
dieper en langduriger En raakt de armoede meer geconcentreerd
Ik zal in dit essay betogen dat ‘Baltimore in de Bijlmer’ geen
onrealistisch toekomstbeeld is. Mijn stelling is dat de versobering
van voorzieningen voor minima, het onvolledige bereik
van voorzieningsgerechtigden en het verharde beleid rond de
inning van schulden zullen leiden tot een verheviging van de
armoede en van het sociaal isolement onder armen, waarbij
deze problematiek zich bovendien zal concentreren in achterstandsgebieden
(zie ook Gesthuizen, 2012).
Meer, hevigere en geconcentreerde armoede
Meer huishoudens in armoede in Nederland en Amsterdam
Sinds het uitbreken van de economische crisis is er veel aandacht
in de media voor armoede. Zo besteedde de Volkskrant in een
serie over armoede in Nederland (Bolwijn en Witteman, 2013)
aandacht aan armoede onder zzp’ers, chronisch zieken, 55- tot
65-jarigen, alleenstaande moeders en illegalen. De artikelen belichten
de hevige gevolgen van armoede en laten zien hoe ook
nieuwe risicogroepen worden getroffen.
In hoeverre nam in de voorbije vijf crisisjaren de armoede
toe in Nederland en Amsterdam Tussen 2010 en 2011 is het
aandeel huishoudens in Nederland met een inkomen onder de
lage-inkomensgrens gestegen van 7,4 naar 8,7% (SCP/CBS, 2012).
Geschat werd dat dit aandeel zou stijgen tot 9,4% in 2013. Waar
tussen 2008 (het begin van de crisis) en 2010 het armoedepercentage
stabiel op 7,5% lag, steeg het daarna explosief. Naast
eenoudergezinnen en niet-westerse huishoudens lopen vooral
huishoudens die leven van de bijstand het grootste risico op
armoede.
Ook in Amsterdam steeg het armoedepercentage na 2008.
Het aandeel minimahuishoudens nam toe van 16,4% in 2008,