2014_armoede_ongedeelde_stad_v2

178 zijn in De staat van de stad VII in het bijzonder gesignaleerd.
Onder deze groep is er veel structurele werkloosheid, terwijl er
door de overheid wordt bezuinigd op reïntegratie, jongerenwerk
en club- en buurthuizen. Ook verminderen door de economische
crisis de mogelijkheden om een stageplek of baan te
vinden.
Intergenerationele armoede
Als het gaat om minimajongeren dringt zich de vraag op: hoe
vergaat het hen op volwassen leeftijd Landelijk onderzoek van
het SCP (Guiaux e.a., 2011) heeft aangetoond dat een grote meerderheid
van de personen die in armoede zijn opgegroeid, op
volwassen leeftijd niet tot de minima behoort. Voor 7% wordt
armoede wel overgedragen van de ene op de andere generatie:
dit betekent een risico dat twee keer zo groot is als voor de rest
van de bevolking. Dit risico is echter hoger als personen op hele
jonge leeftijd al geconfronteerd zijn geweest met armoede, of
als zij langere tijd in armoede zijn opgegroeid. Dat laatste is in
Amsterdam reden tot zorg, aangezien driekwart van de minimajongeren
behoort tot een huishouden dat langer dan drie
jaar onder de armoedegrens leeft.
Het SCP-onderzoek roept ook vragen op, vooral als het gaat om
het mechanisme van armoedeoverdracht van ouders op kinderen
in de context van de grote stad. Kenmerkend voor Amsterdam
in vergelijking met het landelijke beeld is het hoge aandeel personen
van niet-westerse herkomst, alsmede het hoge aandeel
minima onder jongeren van niet-westerse herkomst. Het SCPonderzoek
heeft aangetoond dat personen van niet-westerse
herkomst vaker dan gemiddeld tot de minima behoren, en meer
te maken hebben met sociale uitsluiting op volwassen leeftijd als
zij in een minimahuishouden zijn opgegroeid. Dat heeft te maken
met het lage opleidingsniveau van hun ouders, het feit dat zij
vaker geen of minder werk hadden, en problemen met de taalbeheersing.
Hoe de armoedeoverdracht precies verloopt in een
stad met concentraties van minimagezinnen van niet-westerse
herkomst in bepaalde gebieden, is echter niet bekend. Het tegengaan
van intergenerationele armoede vormt voor Amsterdam
dan ook een uitdaging.
Een andere vraag is hoe tijdsgebonden en beleidsafhankelijk
armoedeoverdracht is. Het SCP-onderzoek betrof personen die
in de jaren 1980 zijn opgegroeid. Het beleid is inmiddels op een
aantal punten sterk aangepast: wat is het effect daarvan op de
omvang van intergenerationele armoede