2014_armoede_ongedeelde_stad_v2

180 eigen leven en het percentage dat aangeeft (erg) gelukkig te zijn.
Op die punten zien we echter een zekere stabilisatie tussen 2004
en 2012.
Toenemende schuldenproblematiek
De zorg om het rondkomen wordt onderstreept als we kijken
naar de schuldenproblematiek in de stad. Waren er in 2002 ongeveer
9.000 huishoudens in een schuldhulpverleningstraject,
in 2011 waren dat er ruim 15.000, oftewel ongeveer 3,5% van alle
Amsterdamse huishoudens. 2 Het ging hierbij relatief vaak om
minima: in 2011 behoorde iets meer dan helft van de huishoudens
met schulden tot de minima. Huishoudens met schulden
vormen een steeds grotere risicogroep als het gaat om armoede
in de stad. Bovendien komen deze huishoudens steeds meer in
de problemen: in de loop der jaren is zowel het gemiddeld aantal
schulden als de gemiddelde schuldhoogte toegenomen (zie
tabel 4). Oftewel: steeds meer Amsterdammers hebben steeds
meer en steeds hogere schulden.
Volgens landelijk onderzoek van Panteia heeft 17% van de Nederlandse
huishoudens (een risico op) problematische schulden.
Ongeveer 2% zit in een schuldhulpverleningstraject (een
lager aandeel dan in Amsterdam), ongeveer 4% heeft schulden
maar zit niet in een traject, en ongeveer 10% loopt het risico
om problematische schulden te krijgen (Kerckhaert & De Ruig,
2013).
De conclusie van dit landelijke onderzoek luidt dan ook dat
er meer huishoudens met schulden zijn dan bekend is bij de
hulpverlening, en dat het risico op schulden vrij groot is. Dat
betekent voor gemeenten – die verantwoordelijk zijn voor de
schuldhulpverlening – dat er potentieel veel meer mensen een
beroep op hen kunnen doen voor een traject en/of in ernstige
problemen kunnen komen door hun schulden. Preventie is
daarom een noodzaak, volgens de Panteia-onderzoekers. De
Amsterdamse aanpak van Eropaf! en Vroeg Eropaf! past daarin:
dit zijn projecten om huisuitzettingen te voorkomen, door bij
de eerste signalen van huurachterstand en andere schulden
schuldhulpverlening in gang te zetten.
Werkende minima
Ook een andere groep kunnen we aanmerken als nieuwe risicogroep.
Werkende minima, waaronder zzp’ers, waren tien jaar
geleden nauwelijks in beeld als het ging om armoede. Armoedebestrijding
gaat veelal uit van het doel mensen (weer) aan het