You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
– en ja hoor, ergens in de verte wordt die roep beantwoord<br />
met hetzelfde geluid.<br />
45<br />
Dit is mijn echte familie<br />
Dat de groep zo sterk zijn eigen regels en wetten heeft, komt<br />
op mij toch wel beangstigend over. Maar de jongens praten<br />
met mij heel open over hun motieven om bij deze soldaten te<br />
horen en zoveel tijd op straat door te brengen, zonder enig<br />
doel voor ogen behalve angst aanjagen. Ze komen bijna<br />
allemaal uit moeilijke thuissituaties.<br />
Acharaf bijvoorbeeld moest eerst bij zijn moeder wonen,<br />
ver van de Vogelbuurt, toen zijn ouders gingen scheiden. Daar<br />
was hij helemaal niet blij mee. Volgens Acharaf geeft zijn<br />
moeder alleen maar aandacht aan zijn jongere broertje en<br />
zusje. Hij sliep een tijdlang her en der bij vrienden zonder dat<br />
zijn ouders zelfs maar wisten waar hij was. Totdat het misging<br />
en hij een aantal keren met de politie in aanraking kwam.<br />
Gelukkig gaat het nu beter sinds hij bij zijn vader woont. Die<br />
houdt streng in de gaten of hij elke dag naar school gaat en<br />
goede cijfers haalt. Als beloning krijgt hij dure nieuwe spullen.<br />
Maar verder is zijn vader haast nooit thuis, vertelt Acharaf,<br />
meestal is hij in het koffiehuis of met vrienden op pad.<br />
Regelen wat je nodig hebt<br />
De andere soldaten hebben net zulke verhalen. De een woont<br />
alleen met zijn moeder die vaak de hele dag van huis is. Ze legt<br />
dan geld voor hem neer om eten te kopen en verder moet hij<br />
het maar uitzoeken. Bij een ander thuis zijn er veel ruzies,<br />
daarom hangt hij liever buiten rond. ‘De soldaten, dat voelt als<br />
mijn echte familie,’ zegt deze jongen stoer. Er wordt<br />
instemmend geknikt.<br />
Op mijn vraag hoe ze aan die dure spullen komen, willen ze<br />
eigenlijk geen antwoord geven. Slechts een van de jongens zegt<br />
dat hij ze van zijn ouders krijgt. De andere soldaten geven aan<br />
dat zij regelen wat ze nodig hebben. ‘In deze buurt hebben we<br />
niet veel en als je iets wilt hebben, moet je gewoon zorgen dat<br />
je het krijgt,’ zegt Mootje.<br />
Het is tijd om te verkassen. De groep staat op, hun lokroep<br />
klinkt en ze verplaatsen zich naar hun volgende hangplek.<br />
Catelijne Bosman<br />
f
Change language