2014_armoede_ongedeelde_stad_v2

Figuur 1
Aandeel klanten van de Sociale Dienst (20 jaar en ouder) ten
opzichte van de bevolking, 1982
17.1 – 12.0 (6)
10.1 – 17.0 (21)
5.1 – 10.0 (20)
0.0 – 5.0 (32)
0 5 km
Bron: Van Kempen, 1994.
wonen zij, wat is hun uitgangspositie De antwoorden hierop
zijn in de laatste tien, twintig of dertig jaar heel verschillend. We
gaan in dit essay in op een aantal ontwikkelingen in de periode
2002-2012, de tien jaar waarin Bureau Onderzoek en Statistiek
(O+S) jaarlijks de Armoedemonitor uitbrengt. Allereerst bekijken
we de ruimtelijke verdeling van minima over de stad, daarna de
samenstelling van de minimapopulatie, en tot slot de risico’s die
daarmee samenhangen in termen van intergenerationele armoede
en nieuwe risicogroepen.
De veranderde verdeling van armoede over de stad
Om de ruimtelijke veranderingen te introduceren gaan we terug
in de tijd. In 1982 ontving 12% van de Amsterdamse bevolking
een uitkering van de Sociale Dienst. Bijstandsontvangers woonden
relatief veel in het centrum van de stad en binnen de A10-ring
(Van Kempen, 1994). Ook in het noordelijke deel van Zuidoost
woonden toen veel bijstandsgerechtigden (zie figuur 1).
Dertig jaar later is het beeld volledig gekanteld, zoals figuur 2
laat zien. Bijstandsontvangers zijn sterk vertegenwoordigd in