Basis Zorgprogramma - Efp

Basis Zorgprogramma
onderzoek niet alleen naar beperkingen kijkt, maar ook naar de vaardigheden die de patiënt wel kan
inzetten.
Neuropsychologische diagnostiek
Er kunnen verschillende cognitieve tekorten naar voren komen, bijvoorbeeld op het gebied van
aandacht, concentratie, geheugen, planning, verwerkingssnelheid, flexibiliteit van denken,
motorische functies en spraak. Stoornissen op bovenstaande gebieden kunnen het gevolg zijn van
traumatisch hersenletsel, schizofrenie, epilepsie, tumoren en ziekten die het zenuwstelsel
aantasten. Ook kunnen er afwijkingen naar voren komen die zijn veroorzaakt door medicatie en
excessief middelengebruik. Vaak is het onduidelijk of deze factoren in hun algemeenheid een rol
spelen bij het delictrisico. Bij individuele patiënten kan een verband tussen deze factoren en het
delictrisico echter plausibel zijn. Zo kunnen deze stoornissen stress oproepen en daarmee bijdragen
aan een hoger delictrisico.
Persoonlijkheidsonderzoek Hier gaat het om onderzoek naar persoonlijkheidskenmerken,
psychodynamische mechanismen, overige psychopathologie en interesses
Observatieonderzoek
Om de conclusies van de andere vormen van diagnostiek aan te vullen en deze te versterken of te
nuanceren gebruikt men gerichte gedragsobservaties tijdens therapie, activiteiten in de leefgroep
en begeleid verlof, die men van tijd tot tijd herhaalt. Dit vereist een vooraf bepaalde systematiek
voor de observatie, alsook voor verslaglegging en analyse van de resultaten. Hiervoor kan men de
BEST-index (zie ook bijlage x) gebruiken. De resultaten geven mede richting en inhoud aan de
behandeling. Observatieonderzoek is vooral een taak van de sociotherapeuten.
Onderzoek naar zorgvragen en zorgbehoeften van de patiënt
De zorgvragen, zorgbehoeften en de motivatie van de patiënt worden ook in kaart gebracht, waar
mogelijk in overleg met de familie. Patiënten in de onvoorwaardelijke TBS met dwangverpleging zijn
niet vrijwillig opgenomen en hebben door hun psychiatrische stoornis vaak een beperkt ziektebesef
en –inzicht. Het is van belang de punten waar men kan aansluiten bij de wensen van de patiënt op
te nemen in het behandelplan. Zo Investeert men in een samenwerkingsrelatie en kan men een
perspectief bieden, wat van groot belang kan zijn voor de behandeling. Er zijn verschillende
hulpmiddelen beschikbaar om op dit punt tot een gestructureerde gegevensverzameling te komen.
De CAN-FOR (Camberwell Assessment of Need - Forensic Version; McCrone et al, 2000; Phelan et al,
1995) is een instrument om zorgbehoeften en zorgvragen vast te stellen. De CAN-FOR stelt
zorgbehoeften op 22 gebieden gestructureerd vast en biedt de patiënt de mogelijkheid aan te
geven in hoeverre tot nu toe aan deze behoeften tegemoet is gekomen. De gegevens kunnen als
uitgangspunt dienen voor een nadere kwalitatieve exploratie van de zorgbehoeften.
Andere instrumenten zijn de 11 functionele gezondheidspatronen, de lijst van Gordon (Gordon et al,
1994), vooral in gebruik voor patiënten met een psychotische kwetsbaarheid en het 8-fasenmodel
(Van Leeuwen-Den Dekker & Heineke, 2008), dat vooral toepassing vindt bij patiënten met een
25