Basis Zorgprogramma - Efp

Basis Zorgprogramma
het grootste deel van hun behandeling hebben doorlopen,
veiligheidsbeperkingen van een stabiel niveau vertonen,
een adequate dagbesteding hebben of krijgen,
hun bijzondere delictrisico’s erkennen en tonen daar verantwoordelijkheid voor te
nemen,
zich inspannen voor de behandeling om de risicofactoren de baas te worden en te
blijven,
bereid en in staat zijn samen te werken met het behandelteam,
voldoende open zijn over het eigen doen en laten,
zo nodig, extra controlemaatregelen en blijvende structurerende voorwaarden,
zoals medicatie of een beschermde woonvorm, aanvaarden,
na resocialisatie veilig de volgende stap in hun bestaan kunnen zetten.
Ook bij ontkennende patiënten kan resocialisatie aan de orde zijn als zij de hele behandeling
hebben doorlopen. Voor zover deze patiënten meewerken, kan de behandelaar namelijk toch
gebruikmaken van (gestructureerde) risicotaxatie-instrumenten en verantwoorde uitspraken doen
over hun risicofactoren en persoonlijkheid. Ook kan hij de patiënt aanspreken op hun
mogelijkheden in de toekomst een beter leven te gaan leiden. Verder kan de behandelaar de
patiënt op alle punten behandelen die hij wel bekent. Ten slotte kan hij de patiënt aanspreken op
duidelijk waarneembaar gedrag dat te maken heeft met het probleemgebied en dat behandeling
nodig heeft, wil hij vooruitgang boeken. Het gaat er telkens om na te gaan wat er wel kan. Men
werkt dan als het ware om de ontkenning heen. Het is overigens bekend dat ontkennen geen
voorspeller is van meer recidive (Hanson & Bussière, 1998).
Wanneer beginnen met resocialisatie?
De resocialisatie is verweven met de gehele behandeling. De vraag wat er met een patiënt mogelijk
is, komt ook al in een vroeg stadium aan de orde. De beantwoording daarvan bepaalt de doelen van
de behandeling voor de desbetreffende patiënt, en daarmee de aard van de behandeling. Als het
behandelingsdoel een min of meer zelfstandig bestaan buiten de kliniek is, start de
resocialisatiefase in engere zin wanneer het verlof (link) (link) vaste vormen aanneemt, op het
moment waarop het FPC beslist dat de patiënt geregeld buiten de beveiliging kan verkeren.
De resocialisatie voltrekt zich geleidelijk, begint al in de klinische fase en loopt in beginsel door tot
de beëindiging van de justitiële titel. Tijdens de klinische fase komt de toekomst van de patiënt
regelmatig aan de orde in de behandelbesprekingen. Dit geeft richting aan de behandeling, activeert
kennisoverdracht van team naar team en maakt een tijdige aanmelding bij een vervolgvoorziening
mogelijk. Het biedt de patiënt ook uitzicht op een bestaan na zijn ontslag uit de FPC, wat
motiverend kan werken. Door de resocialisatie al in de behandelfase op de agenda te zetten kan
men tijdig starten met programmaonderdelen die in de resocialisatiefase cruciaal zijn, zoals het
werken met signaleringsplannen en risicomanagement (link). Vaak bestaat de resocialisatiefase uit
overplaatsing naar een minder beveiligde of minder gesloten omgeving. Alvorens daadwerkelijk met
resocialisatie te beginnen is het van belang de daarvoor noodzakelijke condities te scheppen.
76