Basis Zorgprogramma - Efp

Basis Zorgprogramma
willen verlenen aan resocialisatie. Het werken met crisiskaarten is daarvan een voorbeeld (GGZ
Drenthe, 2004). Doorstromende patiënten ontvangen een crisiskaart, waarop staat wanneer en
onder welke voorwaarden een crisisplaatsing kan plaatsvinden. Het FPC verplicht zich in die gevallen
tot opname. Zo ontstaat er een vangnetconstructie die de doorplaatsing bevordert.
Verlof: doel, voorwaarden en toezicht
Doel van het verlof
Verlof geeft de patiënt de mogelijkheid te oefenen met de in de kliniek verworven vaardigheden en
attitudes, alsook deze te consolideren en uit te breiden. Als zodanig is verlof een cruciaal onderdeel
van de behandeling. Daarnaast biedt verlof de behandelaars de gelegenheid na te gaan welke
vooruitgang de patiënt heeft geboekt en wat er eventueel nog verbetering behoeft. Dit laatste vindt
plaats vanuit twee tijdsperspectieven: een op de korte termijn (gedurende de verloven) en een op
de lange termijn (na beëindiging van de maatregel). Op korte termijn gaat het om riskant gedrag
voorkómen en vaardigheden hiervoor aanleren. Ook een beroep doen op de mogelijkheden die de
omgeving biedt en deze leren te gebruiken zijn van belang in deze fase. De doelstelling op de lange
termijn is zorgen voor stabiel gedrag in een toekomstige stabiele en relatief risicovrije omgeving.
Het is belangrijk de patiënt gefaseerd bloot te stellen aan diverse nieuwe prikkels en het verlof
geleidelijk uit te bouwen. Begeleid verlof begint bijvoorbeeld met een uurtje naar buiten gaan,
vlakbij de kliniek. Vervolgens kan er een begeleid bezoek volgen aan een winkel of een supermarkt,
om uiteindelijk in onbegeleid verlof uit te monden. De tijd en ruimte per verlof hangen af van de
individuele situatie. Deze verschillen daarom per patiënt, afhankelijk van de prikkels die de patiënt
aankan. Als alles goed verloopt, kent de volgende vorm van verlof meer vrijheden en minder
begeleiding.
Voorwaarden bij verlof
De kliniek vraagt een verlof aan bij de verlofunit van het ministerie van Justitie. Deze unit voert een
procedurele toetsing uit om na te gaan of de aanvrage voldoet aan het Verlofstoetsingskader TBS.
De verlofunit legt vervolgens de aanvrage voor aan het Adviescollege Verloftoetsing TBS (AVT). Het
AVT brengt dan aan de verlofunit een advies uit over de toewijzing van de aanvrage. Het hoofd van
de verlofunit neemt ten slotte namens de minister de formele beslissing om verlof toe of af te
wijzen. De negatieve adviezen van het AVT zijn bindend. Tot nu toe is ongeveer 7% van de adviezen
van het AVT negatief uitgevallen. De minister mag over positieve adviezen wel gemotiveerd anders
beslissen.
Uit een onderzoek van Philipse (2009) kwamen de volgende vier metacriteria voor verlofaanvragen
naar voren.
Samenhang en consistentie in risicotaxatie, delictanalyse, behandelplan en verlofplan.
Proportionele aanpak. De behandeling heeft een juist tempo, is niet overmatig voorzichtig
en de beheersing is proportioneel met de gehele situatie.
79