Richtlijn Werk en Ernstige psychische ... - GGZ-richtlijnen

Conceptrichtlijn Werk en Ernstige psychische aandoeningen510is. Verder is de beeldvorming over psychische problematiek een probleem: mensenervaren soms weinig begrip bij collega's en leidinggevenden en hebben het gevoel datze minder serieus worden genomen.Openheid van de cliënt naar de werkgever (disclosure) kan een positieve invloedhebben op baanbehoud. Door meer kennis over de stoornis kan meer begrip gekweektworden. Het gaat hierbij vooral om meer kennis en openheid over de stoornis en/ofbijbehorende beperkingen in het algemeen en niet specifiek over een bepaald individu.Ook een rolmodel zoals een ervaringsdeskundige kan helpen bij het doorbreken vanstigma. Verder is voldoende begeleiding op de werkplek cruciaal, evenals een goedeafstemming en informatie-uitwisseling tussen werkgever, behandelaar en jobcoach.15202530Wat zijn ‘best practices’ voor het inschatten van vaardigheden in het vinden enbehouden van werk?Uit de bijeenkomsten kwam naar voren dat competenties soms niet goed wordeningeschat, waardoor mensen werk hebben dat niet aansluit bij hun mogelijkheden. Bijhet inschatten van competenties dient gelet te worden op de interesses en ambities vaneen individu. Ook kan iemand gestimuleerd worden om zelf initiatieven te nemen.Arbeidsbegeleiders en collega's kunnen betrokken worden bij het inschatten vancompetenties, omdat zij vaak een goed beeld hebben van iemands functioneren.Wanneer iemand lang niet gewerkt heeft, kan een proefplaatsing zinvol zijn om tekijken hoe het gaat. Stigma rondom de beperkingen van een aandoening kunnen eenbelemmering in het inschattingsproces vormen, doordat hierdoor niet altijd opengesproken wordt over beperkingen en competenties. Bij de inschatting moeten decompetenties belangrijker zijn dan de diagnose.Bij de inschatting van competenties spelen jobcoaches en trajectbegeleiders eenbelangrijke rol: zij zijn vaak toegankelijker voor cliënten dan bedrijfsartsen enarbeidsdeskundigen. Bedrijfsartsen en arbeidsdeskundigen kunnen een monitorende rolspelen door regelmatig gesprekken te hebben met cliënten, waarbij beperkingen enmogelijkheden periodiek in kaart gebracht worden. Belangrijke aandachtspunten in hetinschattingsproces zijn een individuele benadering (maatwerk) en continuïteit in debegeleiding.354045Wat zijn ‘best practices’ in de samenwerking tussen actoren om te komen totwerkbehoud?Uit de bijeenkomsten blijkt dat er vaak gebrek is aan deskundige begeleiding, dat debegeleiding teveel op afstand is en dat er communicatieproblemen zijn tussen reintegratieprofessionalsen GGz-hulpverleners. Omdat de opvattingen overwerkhervatting verschillen, krijgen zij regelmatig tegenstrijdige adviezen vanverschillende partijen. Dit schept verwarring en ondermijnt het vertrouwen in debegeleiding. Een zorgvuldigere afstemming tussen de bedrijfsarts en de GGZhulpverlenersis noodzakelijk. Hulpverleners verstrekken vaak weinig informatie overcliënten, informatie laat vaak lang op zich wachten en is in jargon geschreven. Voor eenverbetering in de afstemming is het belangrijk dat bedrijfsartsen gerichte en specifiekevragen stellen aan hulpverleners en dat hulpverleners zorgen voor snelle en duidelijkeantwoorden. Daarnaast laat de samenwerking op het gebied van financiën (uitkering)soms te wensen over.123