Richtlijn Werk en Ernstige psychische ... - GGZ-richtlijnen

Conceptrichtlijn Werk en Ernstige psychische aandoeningen51015202530354045Wanneer werknemers met een EPA door ontregeling van hun ziektebeeld in deziektewet of bij de arbodienst belanden is er bij de bedrijfsarts en/of het UWV teweinig kennis over hoe men op een verantwoorde wijze de betreffende werknemerweer kan re-integreren. Daarbij dient wel te worden aangetekend dat de intensiteitvan begeleiding moet kunnen fluctueren. In veel gevallen kan het volstaan om demeer algemene richtlijn ‘handelen van de bedrijfsarts bij werknemers metpsychische problemen’ te volgen (NVAB, 2007).Een structurele samenwerking tussen gemeenten (en/of UWV) en werkgevers(regulier en sociale ondernemingen) op het gebied van werkgelegenheid is vanwezenlijk belang om arbeidsgehandicapten of bijstandsgerechtigden aan duurzaamwerk te helpen (Smit e.a., 2004; Andriessen 2006; Smit e.a., 2007). De werkgeverweet dan beter waar hij aan toe is en de gemeente/UWV kan beter rekeninghouden met de behoeften van de werkgever op het gebied van selectie, scholing,begeleiding en loonkostensubsidie.De rol van een jobcoach is cruciaal om werkgevers over de drempel te helpen bijhet in dienst nemen en houden van werknemers met EPA (Erp van & Weeghel van,2000). De jobcoach weet de weg in de ongewikkelde regelgeving en ondersteuntzowel de werknemer zelf als zijn werkgever, leidinggevende en vaak ook de naastecollega’s op de werkplek. De werkgever wil graag op de hoogte zijn van deeventuele risico’s en van het ziektebeeld en hoe te handelen bij problemen. Hij wilgoed geïnformeerd worden. Hij heeft vaak ondersteuning nodig bij het invullen vanhet vele papierwerk om de betreffende subsidies ook te kunnen krijgen.Werkgevers verlangen verder van jobcoaches dat zij voldoende inzicht hebben inbedrijfsvoering, zowel commercieel als met betrekking tot het werk dat de jongeredoet, en dat er coördinatie is tussen de verschillende kernpersonen die betrokkenenzijn bij de begeleiding: leidinggevende, collega’s, familie, jobcoach enwoonbegeleider.De samenwerking tussen bedrijfs- en verzekeringsartsen en ggz-professionalswordt belemmerd door wederzijds gebrek aan vertrouwen, gebrek aan informatieover elkaars taken en verantwoordelijkheden en door onjuiste beeldvorming. Nautae.a. (2009) pleiten er daarom voor dat bij alle cliënten met een ernstige psychischeaandoening contact plaatsvindt tussen de bedrijfs- en verzekeringsarts en debehandelaar, schriftelijk of telefonisch. Meestal zal het initiatief van de bedrijfs- ofverzekeringsarts komen en deze legt het verzoek voor aan de cliënt die expliciettoestemming moet geven. De arts vraagt de behandelaar naar de klachten enmedische beperkingen, maar niet naar de arbeidsgeschiktheid. De bedrijfs- ofverzekeringsarts vertaalt de antwoorden van de behandelaar in concretearbeids(on)mogelijkheden. Zo nodig wordt hierbij een arbeidsdeskundigeingeschakeld (Nauta e.a., 2009).Randvoorwaarden voor een goede samenwerking zijn goede onderlingebereikbaarheid en kennis over elkaars werk. Wanneer beroepsbeoefenaren elkaarvaker zien en spreken en goede ervaringen opdoen in de samenwerking, kan hetonderlinge vertrouwen groeien. Ook gemeenschappelijke nascholing kan bijdragenaan de verbetering van de samenwerking (Nauta e.a., 2009).Continuïteit is een belangrijke factor in het gehele traject van begeleiding rondarbeid. In de praktijk is vaak moeilijk te bepalen wie de regie heeft in het traject.66