Eindrapport Dieren onder de Wielen - Natuurpunt

dig uit te voeren zijn. Een zogenaamde eekhoornbrug of boombrug zou hier wellicht een groot deelvan de slachtoffers kunnen vermijden. Doordat het slechts over een korte strook bos aan weerszijdenvan de weg gaat, worden eekhoorns als het ware al naar deze locatie geleid. Een boombrug zorgtervoor dat eekhoorns ter hoogte van de boomkruin de weg kunnen oversteken.Een zevende slachtoffer viel 200 m verder naar het zuiden langs de N441. De bebossing eindigt hieraan de tuinen ten zuidwesten van de weg. Een verbinding met de bosfragmenten 200 m verder naarhet zuidwesten ontbreekt momenteel. De aanleg van een groene corridor van de tuinen naar de verderopgelegen bosfragmenten, bijvoorbeeld in de vorm van een rij bomen of struiken langs de akkerranden,is hier aan te raden. Zo wordt vermeden dat eekhoorns die (met of zonder brug) in de tuinenaan de zuidoostkant komen even verder naar het zuiden toch de straat moeten oversteken.3.5.3 Status populaties in Vlaanderen en impact van verkeerDe IUCN classificeert de eekhoorn onder de categorie ‘least concern’, maar bij de analyse voor depopulaties wordt toch opgemerkt dat deze afnemen. Bijvoorbeeld in het Verenigd Koninkrijk, Ierlanden Italië is het verspreidingsgebied van de inheemse eekhoorn (Sciurus vulgaris) al sterk gekrompen(Shar, Lkhagvasuren, D. Bertolino, Henttonen, Kryštufek, & Meinig, 2008). Als belangrijkste oorzaakvoor deze terugval wordt de kolonisatie van deze gebieden door de grijze eekhoorn (Sciurus carolinensis)genoemd en daarmee de verspreiding van de ziekte ‘squirrel pox virus’ (SQPV) (Harris,Soulsbury, & Iossa, 2008). De grijze eekhoorn treedt op als vector voor dit virus en is er een stukminder gevoelig voor dan de inheemse eekhoorn. Waar eekhoorns lokaal uitgestorven zijn door hetvirus wordt het gebied sneller weer ingenomen door de exoot. In Vlaanderen blijkt de eekhoornmomenteel zowat overal voor te komen met uitzondering van zeer bosarme gebieden zoals grotedelen van West-Vlaanderen en het noorden van Oost-Vlaanderen. De laatste jaren lijkt de eekhoornzich ook steeds meer aan te passen aan de (sub)urbane omgeving en ook tuinen te koloniseren. Kleinebosjes waar mensen nooit eerder eekhoorns gezien hebben (in de laatste 50 jaar) worden opnieuwbezet door eekhoorns. Zo geven plaatselijke bewoners in de buurt van het eerder genoemdebos ’t Ename aan dat ze, vóór 2009, nooit eerder eekhoorns zagen in de streek. De regio rond Kortrijk,waar een groep zoogdierliefhebbers al sinds 2000 met zoogdierenonderzoek en -beschermingbezig zijn, is een ander voorbeeld. Ondanks systematische inventarisaties zagen zij vóór 2003 geeneekhoorns in de streek. Sinds 2005 werd een gestage opmars van de inheemse eekhoorn waargenomenen nu zijn er in de meeste bossen in de buurt eekhoorns te vinden (Naeyaert, pers. med.).Het verkeer heeft momenteel dus wellicht een minder grote impact op het voortbestaan van de inheemseeekhoorn dan de gevaren die exotische eekhoornsoorten en ziektes vormen. Toch valt ervoor te pleiten om aandacht te besteden aan ontsnipperingsmaatregelen voor boombewonendesoorten. In het uiterst versnipperde Vlaamse landschap bestaat het leefgebied van soorten als eekhoorn,boommarter en slaapmuizen vaak uit verschillende kleine bosfragmenten die van elkaar gescheidenworden door kleine of grotere wegen. In grote bossen is er vermoedelijk geen invloed vanhet verkeer op het overleven van de lokale populatie. Als er een dier sterft, komt er een territoriumvrij dat door een ander dier weer kan worden ingenomen. Dat zal dan een positief effect hebben opde overlevingskansen van de dieren die nog geen territorium hadden (bv. betere winteroverleving bijjuvenielen), waardoor de populatie ongeveer gelijk blijft. In kleine bosjes of tuinen daarentegen, kanhet gebeuren dat eekhoorns meermaals per dag de straat moeten oversteken. Ze hebben daar na-117