Eindrapport Dieren onder de Wielen - Natuurpunt

2.8.3 InterpretatieVoor de interpretatie van deze resultaten moeten we er rekening mee houden dat zowel de kans dater een waarnemer voorbijkomt als de herkenbaarheid en zichtbaarheid van een slachtoffer verschilttussen de vijf types wegen. Op drukkere wegen komen meer mensen voorbij dan op een kleine landelijkeweg. De kans is dus groter dat er op een drukkere weg een passant is die van het bestaan vandit project op de hoogte is en de waarneming van een verkeersslachtoffer invoert. Daardoor kan ereen ondervertegenwoordiging zijn van het aantal slachtoffers in de categorie van minst belangrijkewegen (5). De zichtbaarheid en herkenbaarheid van slachtoffers vermindert naarmate men er snellervoorbijrijdt. Ook de neiging of mogelijkheid om te stoppen, is dan een stuk minder. Op snelwegen ishet zelfs verboden om te stoppen als men niet daadwerkelijk autopech heeft. Daardoor verwachtenwe dat er een lichte ondervertegenwoordiging is van het aantal slachtoffers van kleinere of minderherkenbare dieren op snelwegen. Een vos is zowel te herkennen op snelwegen als op kleine wegen,maar een hoopje pluimen is vaak pas op soort te brengen als men kan stoppen om het slachtoffer teidentificeren. Bijvoorbeeld de lichte knik in de lijn voor houtduif op de voorgaande grafiek bij deovergang van categorie 2 naar categorie 1, kunnen we daaraan toewijzen.Voor grotere dieren zien we een effect van het belang van de weg. Hoe belangrijker de weg, hoemeer slachtoffers. Daar zien we twee mogelijke verklaringen voor. Als we er van uit gaan dat dierenoveral, zonder te letten op het verkeer, wegen oversteken, dan verwachten we meer slachtoffers opdrukker bereden wegen, omdat de kans voor een aanrijding groter wordt. Dit kunnen we beschouwenals een soort nulhypothese waarbij bewegingen van dieren random zijn en de aantallen slachtofferseen louter gevolg van de verkeersdrukte. Dat kleinere dieren geen gelijkaardig patroon vertonen,kan verklaard worden doordat bijvoorbeeld drukkere wegen de uitbouw van een leefgebied eromheengeen kans maakt. Dieren die aan de rand van een drukke weg proberen te (over)leven, wordenbinnen korte termijn doodgereden en maken dus geen kans om zich daar voor te planten. Groteredieren hebben grotere leefgebieden nodig en daar zullen in het gefragmenteerde landschap vanVlaanderen onvermijdelijk drukke wegen doorlopen.Een tweede verklaring naast deze nulhypothese zou in het gedrag van de dieren kunnen liggen. Kleineredieren zouden afgeschrikt kunnen worden door de grote verstoring die drukke wegen vormen.Met hun kleinere ruimtebehoefte kunnen ze hun leefgebied zodanig kiezen dat ze niet overlappenmet drukke wegen. Dieren met een grotere ruimtebehoefte, zoals de hoefdieren en de roofdieren,kunnen dat niet. Bij deze dieren zou nog een effect kunnen meespelen dat ze toch proberen eeninschatting te maken van hun kansen bij het oversteken van een weg. Als er dan meer slachtoffersvallen naarmate het belang van de weg stijgt, zou dit een gevolg kunnen zijn van de grotere snelheidvan het verkeer, die – ook voor mensen – moeilijker in te schatten is.Beide verklaringen vormen bijkomend bewijs voor de stelling dat drukke wegen een enorme barrièrevormen. Voor kleinere dieren vormen ze een barrière omwille van ontwijking en voor grotere dierenomwille van het aantal slachtoffers.2.9 Relatie tussen landgebruik en aantal verkeersslachtoffersNet zoals we het verband kunnen onderzoeken tussen het type weg en het aantal verkeersslachtoffers,kunnen we ook nagaan of het omliggende landschap een effect heeft op hoeveel verkeersslachtofferser op een weg vallen. We kunnen bijvoorbeeld nagaan of er meer slachtoffers vallen in72