et_atlas_final_son_hal

İnsanı merkeze alan tüketim toplumu, baştahayvanlar olmak üzere toprak, bitkiler, suculhayat ve soluduğumuz havaya varana dek gezegenimizdebulunan canlı veya cansız tüm ortakvarlıkları istediği şekilde ve kendi çıkarları doğrultusundakullanabileceğini sanıyor. Böylesi birbencillikle doğayı tahrip ediyor; doğal varlıklarısömürüyor, tutsak ediyor, yok ediyor.İnsanlar da tıpkı doğadaki diğer canlılar gibiyaşamak için yer aldıkları ekosistemde üretim-tüketimfaaliyetleri yapmak zorundalar. Ancak bufaaliyetler ve bu faaliyetleri yürütme şekli, sonuçlarınınnelere yol açtığı umursanmadan son dereceadaletsiz bir seyirde ilerledikçe ilerliyor. Gıdaüretimi geçtiğimiz yüzyıldan günümüze uzanançok kısa bir zaman diliminde hem doğal hayata vehem de insan sağlığına büyük zararlar veren birdönüşüm içinde.Yeryüzünün yaşamsal öneme sahip ekosistemlerinikoruma gerekliliği yok sayılarak sürekliartan ”kaynak“ talebi ile biyoçeşitlilik azaltılıyor.Bitkisel, hayvansal ve mikrobiyal alemiyle sonderece karmaşık ve ne olduğu hakkında çok azfikrimizin olduğu bu gezegendeki hayat, basit vegündelik şirket çıkarlarına feda ediliyor. Örneğin,sanayileşmiş ülkelerin talebini karşılamak üzeremonokültür bitkilerinin yetiştirildiği plantasyonlarayer açmak için uçsuz bucaksız ormanlar vekıymetli habitatlar dümdüz ediliyor. Karmaşık birilişkiler bütününe dayalı tarımsal üretim giderekbasitleştiriliyor. Kimyasal madde kullanımına, tekürünün ekimi ve dikimine dayalı böyle bir tarımsalfaaliyet ile vahşi hayatın kökü görülmemiş birhızla kazınıyor.„TARTIŞMAYA BAŞLARKENGeçen yüzyılın geri bırakılmışlıktartışmalarının şekillendirdiğikalkınma anlayışını baz alarak beslenmeaçısından toplumlar kıyaslandığında,sıklıkla dile getirilen “beslenmedekiprotein miktarı” argümanı Türkiye’dehâlâ önemini koruyor.Türkiye’de de durum bu atlasta ayrıntılarınıbulacağınız tarım ve hayvancılık alanlarındakiendüstriyelleşmenin küreselanlamda neden olduğu yıkım ve talandan farklıdeğil. Çiftçiliğin ortadan kaldırılması ve tarımınşirketleşmesi süreci Türkiye’de de hızla işletiliyor.Şirketlerin lehine pek çok düzenleme apılıyor.Bu düzenlemelerde esas olarak şirketler için biranayasa görevi gören Dünya Ticaret Örgütü’nünnormları uygulanıyor. Aynı zamanda Türkiye birAvrupa Birliği ülkesi olma yolunda müzakereleryürütüyor. Kırsal alana dair yeni bir politikalarhayata geçiriliyor. Bu politikaları oluştururkengerek Türkiye’nin gerekse AB’nin Türkiye içinçoğu zaman daha adil, güvenli ve kaliteli bir kırsalyaşamı es geçtiğini ya da bu tasavvurun kağıt üzerindekaldığını söylemek yanlış olmaz. Örneğin;AB kendi içinde endüstriyel hayvancılığı yoğunolarak teşvik etmeyen ve kırsalda orta ve küçükişletmeleri destekleyen politikalara yüzünü dönmüşdurumda.Oysa aynı AB Türkiye’ye canlı hayvan ihraç ediyor.Bu hayvan ithalatının Türkiye’de ancak ortave büyük ölçekteki işletmeler tarafından yapılabiliyorolması esas olarak doğa ile barışık gelenekselyöntemlerin bilgisine sahip ve hayatta kalmak içinbüyük çabalar harcayan küçük üreticileri son derecezorluyor. Bu tip uygulamalarla gıda konusundatüm yetkilerin şirketlerin eline teslim edilmesidesteklenmiş oluyor.Peki ne yapılabilir? İnsanlara dayatılan buşirket güdümlü gıda düzenine karşı gıdalarınüretim ve tüketim biçiminde yenialternatifler yaratılabilir. Tüketici değil, türeticiolunabilir; adil ve doğa dostu satın almalarımızlaşirket güdümlü gıda sistemini desteklemeyerekdayanışmacı, paylaşımcı, katılımcı bir dönüşümhedeflenebilir. Tüm insanların sağlıklı ve güvenligıdaya erişebilmesi için biyoçeşitliliği ve doğalvarlıkları koruyan, hayvan refahını garanti altınaalan gıda üretim sistemlerine dair dünyada veTürkiye’de hâlihazırda uygulanan veya geliştirilmeyeçalışılan modeller var. Gezegeni yok etmedenartan nüfusu besleyebilmek için gıda, tarımve hayvancılık alanlarında kökten değişiklikleryapılabilir ve bu değişikliklerin özünü gıda egemenliğioluşturabilir.İngilizce “Et Atlası 2014”ün küçük eklemelerlezenginleştirilmiş Türkçe versiyonu olan buçalışmayı hazırlarken; atlası oluşturan “DünyaEkonomisi”, “Çevre”, “Pazar” ve “Alternatifler”şeklindeki 4 bölümün sonuna Türkiye’de et üretimve tüketimine dair eklemeler yaptık. AncakTürkiye’ye dair bilgileri toparlamaya çalışırkenoldukça zorlandık. Türkiye’de bir türlü rayınaoturtulamayan veri envanteri tutma işinin sözkonu kadınlar olunca çok daha büyük bir sorunET ATLASI11