et_atlas_final_son_hal

AB’ye uyum SÜRECİAB ile uyum süreci konusunda hayvancılık ya da tarımda kayda değer bir yapısaldönüşüm yaşanmadı. Yaşanması da mümkün değildi zaten, herhangi birkonuda yapısal dönüşüm yaşanabilmesi için her şeyden önce bir kayıt sistemi veenvanter olması gerekir.Bu dönemdehayvancılıkpolitikalarındamantıksal tutarlılıkbulunmuyorAvrupa Birliği ile uyum süreci konusundahayvancılık ya da tarımda kayda değer biryapısal dönüşüm yaşanmadı. Yaşanmasıda mümkün değildi zaten, herhangi bir konudayapısal dönüşüm yaşanabilmesi için her şeydenönce bir kayıt sistemi ve envanter olması gerekir.Türkiye’de henüz çiftçi kayıt sistemi yok; kısmetseönümüzdeki yıl olacakmış. Hayvancılıkta gerçekleşentek dönüşüm iddiaya göre büyük başta“kültür ırkı” denen hayvanların %20 olan payının%40’a çıkmış olması. Bunu nasıl değerlendirmeli?Kültür ırkının bu derece artması esas itibariyle endüstriyelve büyük ölçüde sağlıksız hayvancılığınyaygınlaşması anlamına geliyor. Bunun dışındayapısal sorunların tamamı devam ediyor:• Oligopsonist ürün piyasaları• Eksik rekabetin hakim olduğu girdi piyasaları• Regülasyonun olmaması• Örgütsüzlüğün esas olması (tarımsal birliklerçiftçilerin örgütü sayılamaz)• Üreticinin değil tüccarların büyük kazançlarelde ettiği bir sistemin yürürlükte olması.Bu dönemde hayvancılıkta uygulanan politikalardamantıksal tutarlılık bulunmuyor. Önce hayvanvarlığı çok azaldı diye ithalat kararı alındı. Fakatithalat bir anda mümkün olan bütün ülkelerdendeğil tek tek izin verilen ülkelerden yapılınca ithalatfiyatları kısa bir süre içinde 2 – 2.5 kat arttı. Busırada ithalat izni öncesi ilgili ülkelerde yatırımyapıp ucuza hayvan toplayan “tüccarlar” anidenzenginleştiler.İkinci büyük yanlış, bakanlığın “sıfır faizlikredi” ile 1 – 1.5 milyon civarında sorunlu işletmeyesahip bir sektörde sorunlu işletme sayısınınartmasına neden olması oldu. Bu politikakapsamında ilk altı ayda 7 milyar TL kredi dağıtıldı;oysa bu kaynak ile küçük aile işletmeleri rehabiliteedilse hem sektörün sağlıklı gelişimi hemde işsizlik sorunu için çok olumlu bir adım atılmışolurdu. En azından işletme sermayesi ile hanebütçesinin farklı olduğu kavratılabilse büyük biradım atılırdı.Üçüncü olarak, hayvan varlığının bölgeselkotalarla takip edilebilmesi bir politika olarakbelirlenebilse girdi piyasasındaki büyük dalgalanmalarınönüne geçilebilirdi. Bugün MarmaraBölgesi’nde zaten kısıtlı olan tarımsal alanlarşehirleşme baskısı altındayken çok sayıda yeniişletmenin kurulması ve hayvan varlığının patlamasıile bölgede girdi temininde zorluk yaşanıyor.Aslında sıfır maliyetli bir girdi olması gerekirkenyüksek fiyatlarla saman bile ithal edildi.AB ve ABD’de tarım politikalarında da çiftliklerinvarlıklarını korumak esas alınırken Türkiye’detasarlanan bütün politikalar tarımsal ürünlerinticaretini yapanların işine yarıyor. AB ve ABD’detarımsal planlama var, Türkiye’de ise karmaşa hakim.AB ve ABD’de idari kayıt sisteminden sigortayave girdi piyasalarında “forward-future” işlemleriile girdi fiyatlarından kaynaklanan şoklara karşıgüvence yaratan kapsamlı ve iktisadi açıdan zarifbir regülasyon varken Türkiye’de deregülasyon veplansızlık esas.FAO’nun 2014 yılını tarımda küçük aile işletmeciliğiyılı ilan etmesini fırsat bilip, bir an önceküçük aile işletmeciliğini rehabilite edecek önlemleralınmalı. Hayvancılıkta meralar ve tarımdaise topraklar (özellikle kamu mülkiyetindekitopraklar) küçük aile işletmelerini destekleyecekşekilde kullanıma sunulmalı. Küçük aile işletmeciliğidoğal tarım esasına dayandırılmalı ve ürünlerinyerelde işlenmesini sağlayacak tedbirler alınmalı.Hayvancılıkta, aşı kategorisinde olduğunudüşünerek steroid kullanımına kadar varan bilinçsizliğinve tarımsal üretimdeki benzer bilinçsizkimyasal kullanımının kesinlikle önüne geçilmeli.Çiftlik varlığını korumayı esas alan ve halksağlığını ön planda tutan gerçek ve bağımsız birregülasyon gerçekleştirilmeli ve gerekli kurumlaroluşturulmalı.YEŞİL BİR ET TÜKETİMİ mümkünEkolojik sürdürülebilirliğe destek olan, hattaekolojik onarım pratiklerinin önemli bir parçasıhaline gelebilecek yeşil bir et tüketimi için üç temelgereksinim var. Birincisi et üretiminin ziraatürünleriyle değil, küçük işletmeler ve köy/hane ölçeğindebütüncül yönetilerek bir yandan da ıslahedilen meralardan otlatma ile sağlanmalı. İkincisitüketicilerin et ürünlerini, doğrudan pazarlamave topluluk destekli tarım (CSA) temelli üreticilerden,“yalnızca meradan” şartı konularak almalı.Diğeri ise şöyle özetlenebilir: Küçük üretici temellive kütlesel boyutlu olmayan üretimin en büyük sıkıntısısatış kanalı.Halihazırda aktif durumda olan satış kanallarıbüyük üreticilerin ve sanayi tipi üretimin kontrolüaltında. Bu kontrol teşvik politikasını da sarmış olduğundankamu kaynaklarından gerçekleştirilenteşviklerin büyük bölümü fiilen üretimi ve üreticiyidesteklemek yerine tüccarı ve ticareti destekliyor.Bu yapının kırılabilmesi tüketici kooperatifle-78ET ATLASI